Po śmierci męża, czterdziestoletnia Petra  zmaga się z żałobą, samotnym wychowywaniem nastoletniej córki oraz manipulacjami teściowej. W trakcie tego chaosu, krok po kroku, odnajduje siłę, by zacząć nowe życie.

W zimny lutowy poranek dwunastoletni Niki i jego rodzina przybywają na stację metra w Charkowie, aby schronić się przed przerażającą wojną szalejącą na zewnątrz. Dla rodziny Nikiego światło dzienne jest synonimem śmiertelnego niebezpieczeństwa, a chłopcu nie wolno opuszczać terenu stacji, żyjąc w ciągłym blasku ich neonów. Wędrując bez celu wśród porzuconych wagonów i pełnych peronów, Niki spotyka Vikę i otwiera się przed nim nowy świat. W miarę jak więź pomiędzy dzieciakami się umacnia, ponownie znajdują odwagę, by poczuć słońce na swoich twarzach.