No błagam! James jest po prostu sobą, nie udaje kogoś, kim nie jest. Oglądanie jego filmów to sama przyjemność, jest taki- na swój sposób- inny, niż ci, co uważają się za "artystów". Franco próbuje wszystkiego, i nie patrzy na opinie innych osób. Wypowiada wszystko to, co myśli na głos, i na prawdę, jest zachwycający, bo jest zwyczajnie sobą! Wymyślił nawet, że dla tych aktorów amatorów, którzy nie mają pieniędzy na studia aktorskie, że będzie uczył ich przez internet. Wystąpił również w Roast'cie Comedy Central, i ma wielki dystans do siebie, a więc- nie jest pretensjonalny.
Pozdrawiam.

Nie podważam jego bycia sobą, raczej próby kreowania siebie na człowieka o bardzo wyszukanym i wysublimowanym guście. Wartość takich filmów jak "Skowyt" czy "As I lay dying" została skutecznie spłycona do uzewnętrznienia artystycznych zapędów Franco, to filmy o nim, a nie o Ginsbergu czy prozie Faulknera. Franco bardzo chciałby być skomplikowanym artystą, ale wszystko na co go stać to "jelenie na rykowisku" - mało oryginalne frazesy oparte o wysokie ego i niskie umiejętności. Tym jest właśnie pretensjonalność, a nie dystansem do siebie. Współczuję aktorom, którzy biorą u niego lekcje, oczywiście ten pozorny altruizm to kolejna forma kreowania swojej wielkości, czyli rola Franco-nauczyciela. Szkoda tylko, że sam nie potrafi nawet nauczyć się południowego akcentu i w reżyserowanym przez siebie "As I lay dying" tworzy najbardziej nierealną postać. Moim zdaniem jest to mitoman na miarę Seagala.

W każdym razie, jak to mawia Lebowski, "That's just, like, your opinion, man" ;)

Ok, Ty masz swoją opinię, a ja ma swoją, nie czepiam się, choć się nie zgadzam, myśl se co chcesz

Dziękuję za pozwolenie ;) Oczywiście ja też nikogo nie próbuję przekonać, po prostu wyrażam swoją opinię.

no ja tak samo, w końcu od tego to jest :D

Zgadzam się, niestety wszystko to prawda. Zdecydowanie mierny artysta. Ale nizłe ciacho z niego :p

A ja inaczej uważam ( w sensie ja uważam, że jest dobry), ale o gustach nie dyskutuję... I tak- ciacho to jest :D

Ale jedno trzeba mu przyznać: wykształcenie to on ma, nie da się ukryć, czytałam, że ostatnio obronił doktorat na Yale z literatury angielskiej.

No dobra, jeśli chodzi o samą reżyserię to:

2005 - "The Ape" [3/10]
Głupie. Po prostu głupie. Miało być śmiesznie, ale już wolę jak Franco występuje u Setha Rogena i obaj prują mordę z byle powodu. Koszmarny filmek.

2007 - "Good Time Max" [6/10]
Całkiem niezłe początki Franco w reżyserii. Ciekawy scenariusz, aczkolwiek gorzej już jest z wykonaniem. Mimo wszystko pozytywne zaskoczenie.

2009 - "The Feast of Stephen" [8/10]
O homoseksualnym chłopcu, który lubi, kiedy obiekt jego westchnień torturuje, gwałci i poniża go. Nigdy nie przypuszczałbym, że Franco jest świetnym reżyserem.

2011 - "Sal" [3/10]
Takiego Jamesa Franco nie lubię. Takiego, który nie ma nic do powiedzenia, a mimo to chce coś powiedzieć. Dobrze, że później wziął się za "Kiedy umieram".

2011 - "The Broken Tower" [5/10]
Porządna, przyzwoita biografia bez żadnych wielkich fajerwerków. Mam wrażenie, że James Franco lubi się bawić z chłopcami na ekranie. Szalony awangardzista.

2012 - "Francophrenia" [3/10]
Chyba ktoś tu się za dużo Malicka naoglądał i chciał być jak on. Straszna nuda, mimo że lubię twórczość Jamesa Franco.

2013 - "Interior. Leather Bar" [4/10]
Mogłoby się więcej dziać, wolałbym przez cały czas oglądać te wycięte sceny z filmu Friedkina niż oglądanie mordy Franco, który się wypowiada.

2013 - "Kiedy umieram" [8/10]
James Franco i Ahna dali popis swoich aktorskich umiejętności. Bardzo podobała mi się wizja reżysera, czuć było klimat, ścieżka dźwiękowa mnie zauroczyła.

Zgadzam się, dziękuję za dostrzeżenie pretensjonalności tego buraka.

Kultura wypowiedzi poniżej wszelkiej krytyki.

Moim zdaniem z Franco to jest tak, że on robi zbyt wiele rzeczy na raz. Gra, reżyseruje, produkuje, pisze wiersze, maluje, uczy, studiuje, robi reklamy, wywiady... i zanim pomysł doczeka się realizacji, to czasem widać, że James już stracił do tego serce i wtedy projekt wychodzi średnio lub słabo. Natomiast oglądając sporo wywiadów z nim, nie odniosłam wrażenia aby robił z siebie jakiegoś intelektualistę, którego wszyscy mają słuchać i podziwiać. James Franco potrafi być bardzo dobry w tym co robi (Spring Breakers, Kim jest Michel, Obywatel Milk czy 11.22.63 - genialne) ale też słaby czy średni jak w przypadku "Kiedy umieram..."czy Tristan i Izolda. Dodam tylko, że piszę na podstawie tych filmów, które widziałam czyli jakiej 60% jego dokonań filmowych bo nie wszystko jest dostępne a materiału do analizy jest duuuuużo! :)