ja po "Skazany na bluesa" dalej nie potrafię się otrząsnąć, choć minęło kupe czasu odkąd widziałam ten film pierwszy raz. Może to naturalne, bo jestem fanką zespołu Dżem, ale tu nie tylko o to chodzi. Jestem pewna, że nie tylko o to. Przez ten film mam w sercu wielką dziurę i za nic w świecie nie potrafię jej załatać. Nawet nie chcę. Fakt faktem, że do paru aspektów można by się przyczepić, ale po co? Niech lepiej zostanie tak jak jest. :)

Jestem jednym z tych, których się nie pyta, czy oglądali "Skazanego na Bluesa", ale ile razy go oglądali. Już minęło trochę czasu, więc pewnie zapomniałem kilka szczegółów, ale parę lat temu każdą scenę znałem na pamięć. Wspaniały film. Choćby reżyser robił same gnioty, to zawsze będę miał do niego wielki sentyment za ten film o Ryśku Riedlu.