Choć obaj bracia zostali reżyserami, ich życiowe drogi się rozeszły. Jednak gdy starszy doznaje udaru, młodszy się nim opiekuje, mimo że długo żyli jak pies z kotem.

Dwaj więźniowie, Jędruś i Lucjan, otrzymują jednodniową przepustkę, by wręczyć świąteczne prezenty dzieciom z sierocińca.

Do małego miasteczka przybywa młoda kobieta z dzieckiem. Poznaje wędrownego fotografa, który wbrew niechęci mieszkańców postanawia się nią zaopiekować.

Miasteczko na kresach wiosną 1944 roku. Jury widząc na szosie kolumny wojska opuszcza klasztor. Razem z przypadkowo poznanym Włodkiem zjawiają się w małym miasteczku, gdzie centralnym punktem jest kolorowo wymalowana szopa mieszcząca kino "Świt", w którym niegdyś pracował Włodek. Kino jest nieczynne, bo nie ma kto wyświetlać filmów. Chłopcy z entuzjazmem przystępują do organizowania projekcji. Oprócz Niemców zjawia się także "Mickey Mouse" - miejscowa prostytutka i zagorzała kinomanka, na której Jury z Włodkiem wykonają groteskowy wyrok chłosty za jej kontakty z Niemcami. Wehrmacht jest w rozsypce; niektórzy żołnierze porzucają mundury, by przetrwać w cywilnych ubraniach. Jednego z nich Włodek zatrudnia w kinie. Obaj są pasjonatami filmu, mają głowy pełne gwiazd filmowych, których nazwiskami ciągle się licytują. Do miasteczka wchodzą żołnierzwe Armii Czerwonej. Jury wymienia okulary za karabin i rusza dalej z frontem. Po kilku dniach wraca w mundurze żołnierza Wojska Polskiego. Nadchodzą polscy żołnierze. Włodek jedzie po nowe, wesołe filmy, ale w drodze powrotnej biją go leśni za wysługiwanie się "czerwonym". Cała sala ogląda Świat się śmieje. Nad rzeką ludzie znajdują zwłoki Jurego z kartką na szyi ostrzegającą przed przemawianiem nad jego grobem. Minął pierwszy dzień wolności.