Tuż po pre­mie­rze filmu „Gale­rianki” do pew­nego stu­dia radio­wego, w któ­rym dys­ku­to­wano na tematy spo­łeczne poru­szone w debiu­tanc­kim obra­zie Kata­rzyny Rosła­niec, zadzwo­nił bar­dzo zde­ner­wo­wany męż­czy­zna. Stwier­dził, że po obej­rze­niu filmu coraz wię­cej mło­dych dziew­czyn cho­dzi po gale­riach han­dlo­wych i zacze­pia bogato wyglą­da­ją­cych męż­czyzn. Jest fatal­nie! Nie omiesz­kał wspo­mnieć, że takie filmy tylko zachę­cają już wystar­cza­jąco zde­mo­ra­li­zo­waną mło­dzież do czy­nów w ogóle nie­god­nych w ich wieku. Po wysłu­cha­niu audy­cji stwier­dzi­łem, że muszę jak naj­szyb­ciej obej­rzeć film o mło­dych dziew­czy­nach z gale­rii han­dlo­wej „Para­diso”. Czy uważny i obu­rzony słu­chacz radia miał rację? O czym tak naprawdę są filmy Kata­rzyny Rosłaniec?

Cały tekst o filmach Rosłaniec pod adresem: http://kaseta.org/2015/09/14/wyblaka-kolorowanka/