Kazimierz Kutz

Kazimierz Kutz jest wielką indywidualnością polskiego kina, talentem jakie zdarzają się niezwykle rzadko. W jego filmach odnaleźć można takie cechy jak: wyczucie rzeczywistości, humor, wyobraźnię erotyczną, fascynację rytuałem religijnym, a także niepokorność wobec autorytetów. W 1949 r. rozpoczął naukę w łódzkiej szkole filmowej. Jeszcze przed jej ukończeniem został asystentem przy katedrze literatury u Reginy Dreyer i dramaturgii filmowej u Aleksandra Jackiewicza. W 1954 r. był asystentem Andrzeja Wajdy przy realizacji "Pokolenia". Debiutował w 1956 r. filmem "Krzyż Walecznych". W roku 1960 zaszokował środowisko obrazem "Nikt nie woła". Jego pierwsze filmy były manifestacją i indywidualistycznym buntem przeciw tradycji. Wielką popularność przyniosły reżyserowi dzieła dotyczące tematyki Śląska. Najpopularniejsze z nich to "Sól ziemi czarnej" i "Perła w koronie". Wychowany na Górnym Śląsku i przywiązany do tradycji stworzył autentyczny i pełen realizmu portret regionalnej zbiorowości. Kazimierz Kutz jest również reżyserem teatralnym i telewizyjnym. Oprócz tego w ciągu wielu lat swej działalności pełnił wiele funkcji publicznych. W latach 1972-73 kierował zespołem filmowym "Silesia", a w latach 1984-87 był zastępcą kierownika artystycznego zespołu "Kadr". W roku 1980 został prezesem śląskiego Towarzystwa Filmowego. W 1986 r. podjął pracę w krakowskiej PWST na Wydziale Reżyserii. Jest laureatem wielu nagród. W 1993 r. otrzymał honorową odznakę ZAIKSU za wybitne osiągnięcia twórcze.