Letizia Battaglia to kultowa postać we Włoszech. W latach 70. XX wieku była pierwszą włoską fotoreporterką dokumentującą brutalne morderstwa i wpływ mafii na życie zwykłych ludzi. Jej czarno-białe zdjęcia z tamtego czasu nie straciły siły przekazu. Dokumentują historię Cosa Nostra, ukazują rzeczywistość przemocy, krwi, władzy i kontroli, jaką rozpościerała mafia. Uderzające, szokujące, wymagające odwagi i rejestrowane z narażeniem życia fotografie portretują bezwzględny świat ucisku i strachu. Oglądamy sycylijską codzienność: od ślubów po brutalne morderstwa kobiet i dzieci. Poznajemy historię ludzi, którzy z powodu obawy o swoje życie decydowali się milczeć o popełnianych zbrodniach. Zdjęcia są wyzywające i jednocześnie namiętne, podobnie jak życie Battaglii, która świadomie zrywała z konwenansami społecznymi. Letizia Battaglia po ślubie, który zakończył się wczesnym rozwodem, żyła w wolnych związkach, przeważnie ze zdecydowanie młodszymi od siebie partnerami. Film jest portretem tej wyjątkowej osobowości. Przeplata czarno-białe fotografie z materiałem archiwalnym z tamtych czasów i szczerymi rozmowami z artystką, która neguje romantyczną narrację o mafii i przedstawia jej prawdziwe, okrutne oblicze.
Brenda Myers-Powell przez 25 lat stała na ulicy jako uzależniona od narkotyków prostytutka. Molestowana w dzieciństwie, dręczona fizycznie i psychicznie, uciekła z domu i rozpoczęła samotne życie mając 14 lat. Dopiero po brutalnym pobiciu, kiedy ocknęła się w szpitalu, postanowiła, że zmieni swoje życie. Dziś jest współzałożycielką "The Dreamcatcher Foundation", organizacji non-profit pomagającej kobietom będącym ofiarami przemocy seksualnej, wyzysku i handlu. Kamera towarzyszy jej podczas interwencji na ulicach, odwiedzin w więzieniu, spotkań edukacyjnych, ale też nocnych objazdów ulic Chicago. Często tych samych, na których sama niegdyś stała. Charyzmatyczna i szczera do bólu kobieta wszelkimi sposobami stara się pomóc młodym dziewczynom porzucić obecne życie. Nie osądza ich. Przypomina, że mogą mieć marzenia i je spełniać.
Od niewinnego pocałunku w przedziale kolejowym po małżeństwa osób tej samej płci. Amory, zaloty i podboje miłosne są obecne w kinie od samych początków jego istnienia. Ceniona dokumentalistka Kim Longinotto w zrealizowanym w technice found footage obrazie zabiera widza w nostalgiczną podróż przez historię brytyjskiego kina, gdzie miłość często musiała mierzyć się z rozmaitymi uwarunkowaniami społecznymi. Prezentowanym na ekranie frywolnym zdarzeniom towarzyszy rozmarzona muzyka Richarda Hawleya.
Dokument przedstawia sylwetkę hinduskiej pisarki, która zostaje zmuszona przez rodziców do małżeństwa, a po jego zawarciu jest więziona we własnym domu.
W Durbanie spotykają się dwa odmienne światy – ośrodek turystyczny oraz slumsy, zamieszkane przez najliczniejszą grupę etniczną RPA – Zulusów. To lud skryty, szczególnie w kwestiach seksualności. Gwałt i przemoc to częste zbrodnie, o których nie mówi się tu publicznie. Pięć kobiet pracuje, aby przerwać to milczenie. Chcą przezwyciężyć kulejący system prawny, obojętność społeczną i korupcję. Mówią głośno o problemach wykorzystywania seksualnego, przemocy, HIV i AIDS. Szczególną opieką otaczają dzieci. [oficjalny katalog 49. KFF]