Psychologiczna opowieść o nieuleczalnie chorym mężczyźnie, szukającym nadziei i pewności. Kucharz Lauko, mężczyzna w średnim wieku, w sytuacji ostatecznej (tytuł filmu pochodzi od numeru diagnozy raka) analizuje całe swoje życie, stopniowo przyzwyczajając się do jego zmienionego rytmu. Film ma wymiar poetyckiej przypowieści, opartej na imponujących czarno-białych obrazach. Główny bohater cierpi z powodu nieszczęsnej idée fixe, traktując swoją chorobę jako karę za to, że w latach pięćdziesiątych krzywdził ludzi. Odczuwa potrzebę moralnego oczyszczenia i rehabilitacji, ale napotyka na barierę obojętności, braku zainteresowania i egoizmu. W tym kręgu wyróżnia się tylko postać jego przyjaciela ze szpitala, Vladka, który swoją wrażliwością, ekstrawertyzmem i przeżywaniem swojego istnienia w relacji z otoczeniem, symbolizuje poczucie wolności i niezależności.