Uczęszczał do szkoły prowadzonej przez jezuitów. Następnie pracował w fabryce obuwniczej ojca w Porto. Jego debiut krótkometrażowy, "Douro, Faina Fluvial", przychylnie ocenił Luigi Pirandello. Film ten, z braku stołu montażowego, Oliveira montował na stole bilardowym. Stopniowo gromadził wyposażenie filmowej pracowni. Jako aktor wystąpił w pierwszym portugalskim filmie dźwiękowym "A Canção de Lisboa", który reżyserował José Cottinelli Telmo. Największe festiwale odrzucały jego hermetyczne filmy. Rozgłos przyniósł dopiero przegląd jego dorobku w Paryżu w 1979 roku, gdzie krytyka odkryła jego prekursorskie i niezwykłe dzieła. Obok filmu pasjonował się rajdami samochodowymi, wygrał kilka z nich w Portugalii, Hiszpanii, Brazylii.