Masaki Kobayashi I

9,1
537 ocen pracy reżysera
Masaki Kobayashi I
Przyszedł na świat w rodzinie urzędniczej. Ukończył filozofię na prestiżowym Uniwersytecie Waseda. Był zdeklarowanym pacyfistą. W 1941 roku wstąpił do wytwórni Shochiku. Po wcieleniu do Cesarskiej Armii Lądowej notorycznie odmawiał awansu na stopnie wyższe od szeregowego, mimo zasług na polu walki. Trafił na front w Mandżurii, gdzie został pojmany. Po roku spędzonym w niewoli powrócił do Japonii, gdzie rozpoczął pracę pod okiem Keisuke Kinoshity, był asystentem reżysera i scenarzystą. W początkowym okresie twórczości dołączył do grona artystów obalających mit samurajskiego ducha poprzez rozrachunek z militaryzmem, zyskując sobie miano jednego z najbardziej bezkompromisowych przedstawicieli nurtu. Największym osiągnięciem reżysera z lat 50. jest monumentalna trylogia "Dola człowiecza". Dzięki niej, Kobayashi został obwołany drugim po Kurosawie wielkim twórcą powojennej Japonii.

Międzynarodową sławę przyniósł mu film "Harakiri", arcydzieło jidai-geki (film historyczny) nagrodzone na festiwalu w Cannes. Nagrodę Specjalną Jury na tymże festiwalu otrzymał dzięki obrazowi "Kwaidan, czyli opowieści niesamowite", wówczas jednej z najbardziej kosztownych produkcji japońskich. Kręcił głównie dramaty historyczne, powracając w późniejszym etapie swojej twórczości do interpretacji i oceny najnowszych dziejów kraju, jak choćby w 5-godzinnym dokumencie "Tokyo Saiban" (zapis rozprawy sądowej z lat 40.). W 1970 roku był jednym z kandydatów do realizacji sekwencji japońskich w dramacie wojennym "Tora! Tora! Tora!".

Styl reżysera cechuje wysmakowana praca kamery, będącej zawsze ważnym, acz bezstronnym elementem przekazu treści. Przywiązywał uwagę do kompozycji kadru, wykorzystania przestrzeni, nadania zdjęciom głębi i ekspresji. Do gatunku jidai-geki wprowadził niespotykany artyzm sekwencji walk na miecze, zbliżony w swej choreograficznej precyzji do baletu. Ukazywał brutalne działania antyhumanitarnych mechanizmów społecznych, z którymi zmagali się bohaterowie uosabiający ogół ludzkości. Demaskował wielowiekowy kodeks bushido. W jego filmach, samotni samurajowie walczyli z bezduszną machiną feudalizmu. Choć portretował głównie dawną Japonię, nadawał swoim obrazom wymowę uniwersalną.
więcej

Dane personalne:

data urodzenia: 14 lutego 1916

data śmierci: 4 października 1996

miejsce urodzenia: Otaru, Japonia

Zmarł w Tokio (Japonia) w wyniku nagłego zatrzymania krążenia.
Członek jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie w 1969 roku.
Razem z Akirą Kurosawą, Konem Ichikawą i Keisuke Kinoshitą założył w 1969 roku wytwórnię filmową Yonki No Kai.
Od najlepszych
  • Od najnowszych
  • Od najlepszych

1. Harakiri 9/10
2. Kaidan 9/10
3. Bunt 7/10 (schemat podobny do Harakiri, ale we wszystkich elementach gorszy)
4. Human Condition I 5/10 (zbyt pretensjonalne. To ja już wolę polskiego Baryke)

Kobayashi ma charakterystyczny styl. Dbałość o efekty wizualne, charakterystyczne tempo i klimat filmów (naprawdę to...

Nie stawiajcie mu 1 nie znając jego filmów.

A Wy? :)

Zastanawia mnie jedno: dlaczego tylko 3 filmy Kobayashiego (Seppuku, Bunt oraz Kwaidan) są w miarę popularne wśród kinomanów, a o reszcie jego twórczości mało co się słyszy? Czyżby Kobayashi nie stworzył wcześniej/później niczego na miarę swoich najsłynniejszych osiągnięć?

szukam

użytkownik usunięty

Moim zdaniem, obok Kurosawy jeden z najlepszych reżyserów japońskich. Szukam jego filmu "BUNT" z Toshiro Mifune. Jeżeli jest możliwość kupienia proszę o kontakt.