Był niemieckim politykiem, dziennikarzem, członkiem NSDAP. Urodził się w Monachium w 1891 roku. Podczas I wojny światowej był sierżantem oddziału, w którym służył Adolf Hitler. Po wojnie był blisko związany z Hitlerem. W latach 1922-35 był rzecznikiem prasowym NSDAP. W 1923 roku brał udział w puczu monachijskim po którym został osadzony wraz z Hitlerem w twierdzy w Landsbergu. Tutaj też podsunął Hitlerowi pomysł, by ten nazwał swą książkę "Mein Kampf".
Po przejściu nazistów do władzy w 1933 roku został przewodniczącym Izby Dziennikarstwa Rzeszy. Był też przewodniczącym wydawnictwa Eher-Verlag, które zajmowało się wydawaniem nazistowskich tytułów takich jak "Das Schwarze Korps" lub "Mein Kampf". Z tego też tytułu Amann szybko stał się magnatem prasowym III Rzeszy, a zyski ze sprzedaży książek w znacznej mierze zasilały budżet NSDAP.
Amann jako najważniejsza postać w niemieckiej prasie zaczął likwidować wydawnictwa wydające książki i magazyny sprzeczne z nazistowską doktryną.
Max Amann nie zrobił wielkiej kariery politycznej, bo był raczej marnym mówcą i politykiem. Nie umiał nawet dobrze pisać, za dokumenty odpowiedzialny był jego sekretarz, Rolf Rienhardt.
Pod koniec wojny Amanna aresztowali żołnierze amerykańscy. W czasie procesu w Norymbergii uznany był za jednego z "prominentnych działaczy partyjnych".
8 września 1948 roku odebrano mu prawa do wydawnictwa Eher-Verlag i skazano go na 10-letnie ciężkie roboty, wyszedł jednak z więzienia już w 1953 roku.
Zmarł w ubóstwie 30 marca 1957r. w Monachium.