Aktorka filmowa żydowskiego pochodzenia. Dzieciństwo spędziła w Baku, ale po kilku latach powróciła z liczną rodziną do Polski. Miała zostać żoną starszego, zamożnego mężczyzny, którego nie kochała. Przymus małżeństwa stał się przyczyną jej ucieczki z domu.
W 1926 r. została słuchaczką warszawskiego Instytutu Filmowego W. Biegańskiego. Kilka miesięcy później zadebiutowała na ekranie kinowym w filmie " Gorączka Złotego". Jeszcze w tym samym roku dostała rolę w "Czerwonym Błaźnie", gdzie grała główną rolę obok samego Eugeniusza Bodo. W okresie dwudziestolecia międzywojennego zagrała w 12 filmach ("Głos Pustyni" czy "Uroda Życia"), które przyniosły jej wielką sławę. Nazywano ją femme fatale polskiego kina.
W 1934 urodziła córkę, ciąża i wychowywanie dziecka spowodowały  kilkuletnią przerwę w pracy artystycznej aktorki. Na plan filmowy powróciła dopiero w 1938 r.
II Wojna Światowa Światowa  rozłączyła ją z ekranem. Razem z córką uciekła przed Niemiecką okupacją i przekroczyła wschodnią granicę Polski, co spowodowało zesłanie w głąb Rosji. Po wojnie wróciła do kraju nie potrafiła jednak odnaleźć sobie miejsca w polskim powojennym kinie i wyjechała z córką i siostrą do Nowego Yorku. Nieznajomość języka angielskiego pozbawiła ją jednak szansy na pracę w amerykańskim filmie, jidisz zaś w Teatrze Żydowskim. Dopiero czwarte małżeństwo zapewniło jej stabilizację i spokojną starość.