Po maturze za namową ojca, który chciał go widzieć w służbie zagranicznej, zdecydował się na filologię orientalną. Do aktorstwa namówił go Jacek Woszczerowicz i jego żona Halina Kossobudzka. Piotr Garlicki przyjaźnił się z ich synem Jackiem, z którym obaj pasjonowali się alpinizmem. Wybór studiów okazał się trafny. Aktor bardzo miło wspomina studia na PWST w Warszawie pod okiem takich mistrzów jak Zofia Mrozowska, Aleksander Bardini, Jan Kreczmar czy Zbigniew Zapasiewicz. Po ukończeniu Pierwszą propozycję filmową otrzymał będąc studentem. Był to film Jerzego Sztwiertni "Siedem czerwonych róż"(1972) ze Zdzisławem Maklakiewiczem w roli głównej. Także podczas studiów poznał Krzysztofa Zanussiego, który zaproponował mu epizod w swoim filmie "Za ścianą"(1971). Bardzo miło wspomina pracę z tym reżyserem, u którego zagrał kilka lat później w jednym z najważniejszych filmów "kina moralnego niepokoju", poruszający problem konformizmu polskiej inteligencji -"Barwy ochronne"(1977). Za rolę adwersarza docenta Jakuba Szelestowskiego(wielka kreacja Zbigniewa Zapasiewicza) , młodego magistra Jarosława Kruszewskiego otrzymał nagrodę tygodnika "Film" za najlepszy debiut aktorski. Grał też w "Smudze cienia"(1978) u Andrzeja Wajdy, a Stanisław Różewicz powierzył mu postać Edwarda Dembowskiego w filmie "Pasja"(1978). Wśród bohaterów granch przez aktora było kilka postaci historycznych: oprócz Dembowskiego był Igo Sym ("Miłość ci wszystko wybaczy", 1981), Feliks Dzierżyński ("Znaków szczególnych brak", 1978) oraz książę Józef Poniatowski, którego grał w sztuce "Termopile polskie" w Teatrze Rozmaitości. Piotr Garlicki uważa, że jego warunki psychofizyczne spowodowały, że został włożony "do szuflady" pt.: młody inteligent, człowiek czynu, bezkompromisowy idealista. W 1985 roku Piotr wyjechał z Polski do USA by podreperować finanse. W tym okresie życie kulturalne w Polsce prawie zamarło, obowiązywał bojkot telewizji. Przez pierwsze dwa lata prowadził z żoną program w polskiej telewizji w Nowym Jorku. Dorabiał także jako kierowca ciężarówki, pracował w firmie zajmującej się dystrybucją swetrów, potem zaś owocami morza. Przez 12 lat przeszedł niemal wszystkie etapy pracy, od kierowcy ciężarówki do menedżera dobrze prosperującej firmy. W USA założył nową rodzinę i urodził się mu młodszy syn Kasper. W 1996 roku Piotr przyjechał z rodziną na wakacje do Polski i stwierdził, że wiele się zmieniło. Dlatego podjął decyzję o powrocie w 1999 roku. Po przyjeździe do Polski pomocną dłoń podał jemu Krzysztof Zanussi angażując go do roli biskupa Cochon w spektaklu telewizyjnym "Skowronek". Piotr został także zatrudniony w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Zagrał także Aulusa w filmie "Qvo vadis"(2000) i otrzymał kilka propozycji telewizyjnych. Największą popularność przyniosła mu rola doktora Trettera w serialu "Na dobre i na złe".