Silvana Pampanini I

Silvana Pampanini urodziła się 25 września 1925 roku w Rzymie we Włoszech. Brała lekcje śpiewu oraz gry na fortepianie w Santa Cecilia. Talent odziedziczyła po ciotce, Rosetcie Pampanini, słynnej śpiewaczce operowej.

Podczas studiów młoda Pampanini została zapisana do konkursu Miss Italia przez swoją ówczesną nauczycielkę śpiewu. Działo się to po wojnie, w 1946 roku. Silvana nie wygrała, jednak po protestach publiczności postanowiono dać jej pierwsze miejsce ex aequo. Konkurs piękności otworzył jej drzwi do świata filmu. Debiutowała w filmach muzycznych, z uwagi na talent oraz wykształcenie. Zyskiwała również coraz większą popularność poprzez pozowanie na okładkach poczytnych tygodników. Ojciec Silvany z początku nie chciał słyszeć o karierze córki, po jakimś czasie pogodził się jednak z jej wyborem, zrezygnował z dotychczasowej pracy i został jej agentem. 

Na początku lat pięćdziesiątych, zanim świat usłyszał o takich gwiazdach jak Sophia Loren oraz Gina Lollobrigida, to właśnie Pampanini była najsłynniejszą włoską pięknością. Kiedy kariera aktorki nabierała zawrotnego tempa, występowała u boku największych sław powojennej Italii, między innymi: Totò, Alberto Sordiego, Marcello Mastroianniego, Vittorio Gassmana czy Nino Manfrediego. 

Wiele filmów, w których zagrała, zdobyło popularność nie tylko we Włoszech, ale na arenie międzynarodowej. Wystąpiła w popularnej parodii "Quo Vadis?" pt. "OK Neron". W "Bellezze in bicicletta" zaśpiewała jedną z najpopularniejszych piosenek tamtych czasów. Kolejnym wielkim sukcesem w karierze aktorki okazała się tytułowa rola w głośnym filmie pt. "Mąż dla Anny Zaccheo". Następnym godnym uwagi filmem był "Proces przeciwko miastu". Wreszcie w 1958 roku udało jej się zagrać w obsypanym nagrodami dramacie pt. "Droga długa jak rok". W Stanach Zjednoczonych film wygrał Złoty Glob dla najlepszego filmu zagranicznego oraz został nominowany do Oscara.

Pampanini miała zostać gwiazdą w Hollywood, poleciała nawet do Los Angeles, aby omówić szczegóły. Ostatecznie nie zdecydowała się na występowanie w anglojęzycznych filmach, ponieważ uważała, że język jest dla niej za trudny i nie jest w stanie się go nauczyć. Pomimo problemów z angielskim, świetnie radziła sobie w innych krajach. Występowała we Francji, Hiszpanii, Jugosławii, Egipcie, Argentynie oraz Meksyku. 

W późniejszych latach przestała pojawiać się na wielkim ekranie tak często, zdecydowała się pozostać przy karierze telewizyjnej oraz w radiu. W 1966 roku, po niespełna 20 latach kariery, aktorka postanowiła zniknąć ze świata filmu i zamieszkać ze starszymi rodzicami. Opiekowała się nimi do ich śmierci.

W życiu prywatnym Pampanini łączono z wieloma sławnymi mężczyznami, jednak nigdy nie wyszła za mąż, ani nie miała dzieci. Twierdziła, że znalazła miłość życia, jednak zmarł on na miesiąc przed planowanym ślubem.