Wpływowy potentat muzyczny staje się celem spisku, wymuszającego okup i musi walczyć o swoją rodzinę i dziedzictwo, a zarazem mierzy się z moralnym dylematem dotyczącym życia i śmierci.
Po 20 latach od huraganu Katrina ci, którzy go przeżyli, opowiadają o żywiole, który na zawsze zmienił ich życie i o nierównościach systemowych, które odsłonił.
Nowy Jork, epicentra, 11 września -> 2021 ½ jest zapisem prywatnej podróży Spike’a Lee przez dwie dekady przełomowych wydarzeń, które miały miejsce w życiu nowojorczyków oraz hołdem złożonym miastu, jego mieszkańcom i ich hartowi ducha.
Spike Lee reżyserujący Davida Byrne'a z Talking Heads? Jeśli myśleliście, że rok 2020 nie może was już niczym zaskoczyć, byliście w błędzie. "David Byrne: American Utopia" to prawdopodobnie jeden z najbardziej amerykańskich i najbardziej oryginalnych filmów, jakie zobaczycie w tym roku. Wbrew pozorom nie jest to tytuł wyłącznie dla fanów zespołu, jego lidera czy nawet musicali z Broadwayu. To aktualny komentarz do sytuacji politycznej w Stanach Zjednoczonych i autorski rodzaj TED talku przerywany piosenkami i układami choreograficznymi. Z ekranu sączą się leniwie cytaty z Jamesa Baldwina i Janelle Monáe, wspominane są ofiary prześladowań rasistowskich: Emmett Till, George Floyd, Breonna Taylor czy Ahmaud Arbery. Najbardziej niezwykłe jest jednak to, z jaką powściągliwością i szacunkiem Spike Lee podchodzi do scenografii i wizji Byrne'a. Dominuje szarość i asceza, a każdy przebłysk koloru (choćby na powiekach performerów) okazuje się politycznym manifestem. Jak napisał "Vanity Fair": "American Utopia Spike'a Lee pokazuje Davida Byrne'a w szczytowej, elektryzującej formie!"
Doświadczony przestępca Dalton napada na bank. Jego doskonale opracowany plan komplikuje się, gdy do akcji wkracza policyjny negocjator i Madeleine White działająca na zlecenie wpływowych osób.
Film Spike’a Lee ukazuje zniszczenia dokonane przez huragan Katrina w Nowym Orleanie w 2006 roku. Tytuł nawiązuje do bluesowego utworu Led Zeppelin p.t. „When the Levee Breaks”. Twórcy dokumentu odbyli blisko sto rozmów z mieszkańcami, przedstawicielami władz, miejscowymi artystami (m. in. Harrym Belafonte i Seanem Pennem), dokumentując nie tylko samą katastrofę i ofiary, ale też zniszczenia tkanki społecznej miasta i niepowtarzalnej kreolskiej kultury Nowego Orleanu – bowiem wielu budynków, pamiątek i słynnych (także z licznych filmów) miejsc nie da się już obecnie odtworzyć. Spike Lee nie byłby sobą, gdyby nie uwzględnił w filmie aspektów społeczno - politycznych. Nie zapomina, że głównymi ofiarami zniszczeń byli mieszkańcy kolorowi i Afroamerykanie (dach nad głową straciło nagle blisko 1,5 mln głównie kolorowej ludności). Reżyser o katastrofę oskarża w szczególności amerykańskie władze wszystkich szczebli, od lokalnych i stanowych aż po administrację prezydenta Busha, odpowiedzialną za spóźnioną pomoc dla mieszkańców już po huraganie. Najbardziej winne miałyby jednakże być władze stanowe i specjalistyczne instytucje – po pierwsze meteorolodzy (zbyt późno i nienależycie ostrzegający przed katastrofą), po drugie tzw. United States Army Corps of Engineers, odpowiedzialny za zabezpieczenie tam odgradzających miasto od Jeziora Pontchartrain oraz sieci kanałów. Do drugiego – gorszego w skutkach niż sam huragan – aktu katastrofy doszło właśnie wówczas, kiedy nie wytrzymały źle konserwowane tamy i cała okolica została zatopiona. Jak się okazuje w takich właśnie chwilach próby, także w USA większość mających służyć ludziom instytucji publicznych jest skorumpowana i nieudolna.
Dobrze rokujący młody koszykarz staje przed dylematem wyboru uczelni, gdzie może rozwijać swój talent. Pomaga mu w tym ojciec, z którym od długiego czasu nie utrzymuje kontaktu.
Wykształcony Flipper Purify ma szczęśliwą rodzinę i dobrą pracę. Oczekuje, że wkrótce dostanie awans. W pracy przydzielono mu młodą, atrakcyjną Włoszkę, Angie Tucci. Pewnej nocy zostali po pracy dłużej, rozmawiali ze sobą, zjedli kolację, a w dodatku dobrze się bawili. Zaczynają się kochać. W następnym dniu Flipper zwierzył się swojemu przyjacielowy Cyrusowi, co zrobił. Cyrus powiedział to swojej żonie, a ona żonie Flippera. Ten musi teraz wybierać czy chce zostać z Włoszką, czy ze swoją żoną.
Historia muzyka jazzowego Bleeka Gilliama, który gra w swoim zespole na trąbce. Jest bardzo wymagający. Nie idzie na żadne kompromisy. Całe dotychczasowe życie podporządkował jednemu celowi. Za wszelką cenę chce osiągnąć sukces. Poza wszystkim muzykę kocha tak mocno, że nawet piękne kobiety pojawiające się w jego życiu stawia na drugim planie. Film Spike'a Lee to nie tylko film jazzowy. "Mo' Better Blues" jest też hołdem złożonym kulturze afroamerykańskiej, o której nieczęsto mówi się w kinematografii.
W Mission College zbliża się weekend, większość studentów wybiera się do domów. W połączeniu ze zwykłym w takich sytuacjach zamieszaniem rośnie też wzajemna niechęć między skłóconymi mieszkańcami campusu. Przyczyną są przede wszystkim różnice zdań na temat apartheidu w RPA. Dap jest głosem sumienia w Mission College. Zdaje sobie sprawę, że college to coś więcej niż egzaminy, studenckie bractwa i piłka nożna. Dla niego to przede wszystkim okazja do walki w obronie wyznawanych poglądów. Wraz z grupą przyjaciół zamierza wstrząsnąć sumieniem studenckiej braci, przedstawiając przykłady dyskryminacji wewnątrz campusu.
Beztroska kobieta nie może wybrać spośród trzech kandydatów. O jej względy ubiegają się stały w uczuciach Jamie, powierzchowny model Greer i rowerowy kurier Mars.