Jego filmy bardzo mi się podobają w trakcie oglądania. Po czym po filmie, jeszcze wstrząśnięta, ich brutalnością, dochodzę do wniosku, że czegoś mi w nich jednak brakuje. "Dom zły" wali po łbie, ale czy niesie za sobą jakieś przesłanie? A "Róża" toż to prawie, że dokumentalny zapis tego co się działo na Mazurach tuż po wojnie. Zapis i tyle, nie ma puenty, nie ma przesłania. Ot, tak było, i tyle, suche fakty, i nic po za tym. Mimo to jestem fanką Smarzewskiego i jego "brutalnych rodzynków" w cieście ulepionym przez słodkie komedie romantyczne i seriale rozgrywające się pośród warszawskich wysokościowców.
http://www.filmweb.pl/article/POL%28IF%29ONIA%3A+Kilka+pięter+do+piekła-92647 dobry tekst o twórczości Smarzowskiego - przeczytaj
Wiem o czym piszesz. Miałem podobne odczucia po "Domie Złym" i po "Róży", że filmy te nie mają puenty, że nie mają przesłania, jak również cienia nadziei. Że nagle zostałem sam historią, która nie ma zakończenia i trudno sobie nawet to zakończenie dopowiedzieć...
Jakiś czas nosiłem w sobie ten problem, żyłem naszym dniem codziennym, śledziłem wydarzenia w kraju, słuchałem różnych ludzi i tego, co mają do przekazania, i nagle Eureka! Niezwykłość zjawiska "Smarzowski" polega na tym, że ten człowiek uderza w splot słoneczny naszej rzeczywistości. Zarówno w "Domie Złym", jak i w "Róży" jest tylko jedno, mega przesłanie: zobaczcie w jakim gównie żyjemy, albowiem oba te filmy, oba światy z tamtej rzeczywistości dziś mają swoją niewyjaśnioną, nie osądzoną, a nawet nie poznaną... kontynuację. Zatem jak puentować teraźniejszość? Nie puentować, z tego gówna trzeba wyjść.
Bo Smarzowski nie owija w bawełnę przedstawia życie jakim jest , z pełna brutalnością i realizmem nie ubarwiając jak Hollywood . Dlatego za to lubię jego filmy za prawdę i tylko prawdę. Dla mnie to jest jedyny reżyser który ratuje polskie kino współczesne reszta nie dorasta mu do pięt.SMARZOWSKI MISTRZ
A moim zdaniem "Róża" niesie pewne przesłanie. Ja dzięki temu obrazowi zdałam sobie sprawę, że dla zwykłych obywateli, kobiet i dzieci dramat jakim jest wojna nie zakończył się wraz z jej końcem. Smarzowski uświadomił mi, że w czasie wojny wiadomo było kto jest agresorem, przed kim się bronimy. A po wojnie ludzie szukają nowego miejsca, spokoju i towarzyszy temu lęk, niepokój - nie wiadomo kto jest dobry, kto zły.
Myślę, że to jest tak, że wszelkiej maści dostępne nam i otaczające nas media próbują opisywać świat i jego historie w sposób zawsze intencjonalny, ze wstępem, mottem, rozwinięciem i mają gotową receptę na zakończenie. Zawsze coś musi znaczyć COŚ, mieć konotacje, odniesienia, brać się z powodu, oznaczać że, zmuszać nas etc. Reżyser Smarzowski jest jak brudne i nadtłuczone lusterko, bez śladów byłej świetności. Pokazuje nam świat jakim jest naprawdę, odbitym i niedosłodzonym. Lustro jego filmów potrafi działać tak, że jak na ekranie jest gówno, to zawsze mam wrażenie że coś rzeczywiście śmierdzi. Na pewno nie chciałbym pana Wojtka za przewodnika po Polsce. Tygodniowa wycieczka skończyła by się 2-3 dnia, z nadmiaru "rozkoszy".
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
