Film dokumentalny przedstawiający życie i twórczość Zbigniewa Seiferta, jednego z najzdolniejszych polskich muzyków jazzowych.

Film o wybitnym szkoleniowcu polskich bokserów, Fiodorze Łupinie.

Twórcy filmu stawiają pytanie, dlaczego właśnie teraz – zarówno w Polsce jak i w Watykanie – obserwujemy narastającą krytykę św. Jan Pawła II, a gdzieniegdzie – wręcz nagonkę na polskiego papieża. Na jakiej podstawie formułowane są absurdalne zarzuty tolerowania zjawiska pedofili wśród kapłanów przez Karola Wojtyłę? Jaki związek łączy tę kampanię dyfamacyjną z aktywnością tzw. lawendowej mafii w Kościele i radykalnych środowisk gejowskich w sferze politycznej i medialnej? Dlaczego właśnie teraz zdarzają się przypadki profanowania i niszczenia wizerunków Papieża Polaka? Jakie cele stawiają sobie autorzy oszczerczych opinii o pontyfikacie św. Jana Pawła II, jakie są ich rzeczywiste intencje i jakich rezultatów można się po nich spodziewać?

Dokument prezentuje sylwetki pionierów polskiego filmu, którzy swoją pracą przyczynili się do założenia Hollywood.

Pierwszy Jazz Camping Kalatówki z 1959 roku wspominają jego pierwsi uczestnicy, m.in.: Jan Borkowski, Krystyna Ciernia-Morgenstern, Andrzej Dąbrowski, Katarzyna Gärtner, Grażyna Hase, Wojciech Plewiński, Rosław Szaybo, Andrzej Idon Wojciechowski. W dokumencie wykorzystano unikatowe materiały archiwalne – filmowe, ikonograficzne, nagrania muzyczne. Film przypomina początki jazzu katakumbowego w pierwszej połowie lat lat pięćdziesiątych. Dokument przedstawia także dwa legendarne zespoły muzyczne: Hot Club Melomani i Sekstet Komedy. Przywołuje również atmosferę artystyczną epoki odwilży po 1956 roku, kiedy to rozkwitły kluby i teatrzyki studenckie i nastąpiła fascynacja jazzem.

Tematem filmu jest polityka wschodnia realizowana przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego w latach 2005 - 2010. W oparciu o materiały archiwalne oraz wypowiedzi Prezydenta autorzy prezentują ówczesną strategię polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej. W formie filmowej zostaje przedstawiona prezydencka koncepcja sojuszu politycznego, opartego na wspólnocie realnych interesów państw Europy Środkowo - Wschodniej. Jego fundamentem miała być współpraca w zakresie bezpieczeństwa energetycznego.

Jaki jest obraz Polski po mistrzostwach Europy w piłce nożnej EURO 2012? Film opowiada o przygotowaniach, przebiegu i kosztach imprezy. Warto poznać sytuację z innego punktu widzenia, aby mieć własne zdanie.

Dokument przedstawia podstawowe założenia eugeniki oraz jej początki w Stanach Zjednoczonych, hitlerowskich Niemczech i międzywojennej Polsce.

Film opowiada historię powstania związku imienia Józefa Trumpeldora – w skrócie Betar. W dokumencie zostały omówione założenia ideowe i cele działania. Betar był organizacją bardzo oryginalna, a przy tym znaczącą, choć dziś nie funkcjonuje ani w literaturze przedmiotu, ani w świadomości historycznej społeczeństwa. Związek Betar lub Bejtar jest niemal całkowicie nieznaną organizacją młodzieży żydowskiej działającą w Polsce, i na całym świecie, od połowy lat 20 - tych do wybuchu wojny. Wielu członków polskiego Betaru odegrało ważną rolę w dziejach odbudowy państwa żydowskiego w Palestynie oraz jego późniejszych losach. O tym jak funkcjonował Betar, jak ważną rolę odegrał w życiu młodych Żydów opowiadają uczestnicy ruchu.

Film dokumentalny przedstawiający bezpośredni wpływ jaki wywarł Związek Radziecki na wybuch II wojny światowej. Autorzy obrazują przygotowaniu sowieckiego imperium do podjęcia ofensywy w celu zajęcia całej Europy i sprytne wykorzystanie wodza nazistowskich Niemiec Adolfa Hitlera jako zapalnika konfliktu, po którego agresji Sowiety będą mogły "wyzwolić" kontynent. To opowieść o "zagadce czterdziestego pierwszego" i największej w historii koncentracji wojsk radzieckich tuż przy granicach z III Rzeszą. Koncentracji wojsk zaskakująco szybko rozbitej przez wojska niemieckie w lecie 1941 r. w trudnych do jednoznacznego wyjaśnienia okolicznościach.

TW "Bolek" jest filmem dokumentalnym, który przedstawia pracę historyków IPN - Sławomira Cenckiewicza i Piotra Gontarczyka - nad książką pt. "SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii". Autorzy książki sugerują, że Lech Wałęsa w latach siedemdziesiątych był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa. W filmie pokazano nie tylko metodologię pracy historyków nad książką, ale też zeznania osób potwierdzających tezę Cenckiewicza i Gontarczyka.

Mieczysław Bujak, młody człowiek o życiorysie niezwykłym, a zarazem typowym dla tamtej epoki. Urodził się w 1926 r. w Krakowie. Jego ojciec, legionista, a później znany piłkarz Wisły Kraków, wychował syna na gorącego patriotę. W latach trzydziestych Mieczysław Bujak działał w ZHP. W 1942 r. został żołnierzem AK, kolportował prasę podziemną. Rok później otrzymał przydział do grupy bojowo-dywersyjnej "Żywiciela". Od czerwca do sierpnia 1944 r. był dowódcą drużyny w zgrupowaniu partyzanckim AK Kampinos, z którym przedzierał się do Powstania Warszawskiego, by w końcu walczyć w szeregach Oddziałów Specjalnych "Jerzyki". Po kapitulacji Powstania Mieczysław Bujak trafił do stalagów XI A Altengrabov i XI B Fallinghostel. Uwolniony przez wojska amerykańskie, zgłosił się na ochotnika do armii Stanów Zjednoczonych. Od kwietnia do września 1945 r. był żołnierzem jednostki pancernej 3. Armii USA - brał udział w ostatnich walkach z Niemcami na terenie Czech. Po powrocie do kraju wstąpił do oddziału partyzanckiego WiN kpt. Mariana Bernaciaka "Orlika", działającego na terenie powiatu puławskiego. Po rozwiązaniu oddziału wstąpił do "ludowego" Wojska Polskiego. Od października 1946 r. służył jako strzelec w 10 DP. Skierowano go do Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 w Krakowie (od 1947 r. we Wrocławiu). Ukończył ją w 1948 r. i przez następny rok pełnił funkcję dowódcy 7. kompanii w jednostce Warszawa Praga. Nadal jednak otwarcie przyznawał się do akowskiej przeszłości i krytycznie wypowiadał o otaczającej go rzeczywistości. Młodym, popularnym wśród podchorążych porucznikiem szybko zainteresowała się komórka Informacji Wojskowej. Aresztowano go w sierpniu 1950 r. pod zarzutami: udziału w nielegalnej organizacji WiN, gromadzenia broni i prowadzenia wśród podchorążych agitacji antypaństwowej. Jak wspomina obserwująca proces Mieczysława Bujaka protokolantka, do końca chronił on współoskarżonych i całą winę brał na siebie. 25 kwietnia 1951 r. Wojskowy Sąd Okręgowy nr IV we Wrocławiu skazał go na dwukrotną karę śmierci, inni więźniowie otrzymali jedynie kilkuletnie wyroki. "Walczyliśmy o nową Polskę, Polskę dla wszystkich..." - powiedział w trakcie procesu por. Bujak. Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Egzekucję wykonano 30 sierpnia 1951 r. o godz. 20.00 w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej - por. Bujak spoczął w anonimowej mogile na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Studentka dziennikarstwa przyjeżdża do Cierpi Dolnych, gdzie rozpoczyna praktykę w miejscowym radiu.