Roberto Rossellini I

Roberto Rossellini to jeden z niekwestionowanych mistrzów światowego kina uważany za ojca neorealizmu włoskiego i światowego. W latach pięćdziesiątych zainspirował francuski ruch nowej fali, a już dekadę później miał wpływ na to, jakie filmy powstawały na całym świecie. Po dziś dzień wielu wielkich współczesnych reżyserów sięga po jego twórczość w poszukiwaniu inspiracji, między innymi Amerykanin z włoskimi korzeniami Martin Scorsese. 

Roberto urodził się 8 maja 1906 roku w Rzymie jako jedno z dwójki dzieci Elettry i Angiolo Giuseppe Rossellini. Matka poświęciła się opiece nad dziećmi, natomiast ojciec miał własną firmę, otworzył też pierwsze kino w stolicy Włoch. Roberto od dziecka spędzał godziny na oglądaniu filmów w kinie jego rodzica, marząc, że sam kiedyś będzie je tworzył. Po śmierci papy imał się wielu zajęć, począwszy od tworzenia muzyki do filmów po asystowanie reżyserom. Jego brat, Renzo, zajął się tworzeniem muzyki; po latach największą popularność przyniosły mu kompozycje napisane do filmów Roberto. 

Zadebiutował w 1937 roku dokumentem pt. "Prélude à l'après-midi d'un faune". Później współtworzył filmy słynnych reżyserów tamtych lat, między innymi jedną z najważniejszych produkcji pierwszej połowy dwudziestego wieku pt. "Luciano Serra pilota". W czasie wojny znalezienie pracy przychodziło mu dość łatwo, ponieważ przyjaźnił się z synem Mussoliniego, Vittoriem. Pomimo tego, już dwa miesiące po upadku reżimu, rozpoczął prace nad antyfaszystowskim dziełem pt. "Rzym, miasto otwarte". Film ten stał się jego przepustką do listy najlepszych reżyserów tamtych czasów. Zdobył główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes oraz wszedł do kanonu najważniejszych filmów wszech czasów. 

Kolejny wielki sukces przyszedł rok później, wraz z wyprodukowaniem drugiej części trylogii pt. "Paisa". Reżyser w swoim dziele zatrudnił głównie amatorów, chcąc uzyskać jak najbardziej naturalny efekt. Trzecia część neorealistycznej trylogii nosi tytuł "Niemcy - rok zerowy". 

Następnie stworzył dwa filmy, o których mówi się, że były ydla niego okresem przejściowym. W pierwszym pt. "Miłość" wystąpiła jedna z najpiękniejszych aktorek tamtych lat, Anna Magnani. Drugi pokazywał brutalną rzeczywistość poprzez aparat fotograficzny opętany przez złą moc. Film ten zatytułowany był "La Macchina ammazzacattivi".

W 1948 roku otrzymał list z propozycją współpracy od jednej z najpopularniejszych aktorek ówczesnych czasów, Ingrid Bergman. Stworzyli razem kilka słynnych filmów, między innymi: "Stromboli, ziemia Bogów", "Europa '51" i "Podróż do Włoch". Na planie tego pierwszego połączył ich gorący romans, co wywołało skandal na skalę światową. Oboje mieli małżonków, kiedy Ingrid zaszła w ciążę. Bergman byłą w związku z Aronem Petterem Lindströmem, a Rossellini był mężem kostiumolożki Marcelli De Marchis. Kiedy opuścili swoich dotychczasowych partnerów, aktorka urodziła jeszcze bliźniaczki. Jedna z nich, Isabella Rossellini, jest słynną aktorką i modelką. 

Parę lat później historia powtórzyła się. Kochliwy reżyser poznał swoją kolejną żonę, młodą hinduską scenarzystkę, wywołując kolejny skandal obyczajowy. W 1957 roku, kiedy rozwód z poprzednią żoną został sfinalizowany, doszło do ślubu i oficjalnej adopcji jej syna z poprzedniego związku. Był to jego czwarty związek małżeński. Oficjalnie przetrwał aż do śmierci reżysera, para nigdy się nie rozwiodła, lecz wiadomo było, że zostawił żonę dla kolejnej młodej piękności- Silvii D'Amico. 

Od połowy lat sześćdziesiątych aż do śmierci, Rossellini tworzył głównie filmy historyczne oraz biograficzne. Zmarł w Rzymie na atak serca w 1977 roku podczas przygotowań do filmu o życiu Karola Marksa.