Recenzja filmu

Zmierzch (2008)

Gdy do kin wchodzi ekranizacja bestsellerowej powieści producenci z reguły liczą na pokaźne zyski. Jednak czy "Zmierzch" swój sukces zawdzięcza jedynie popularności opowieści Stephanie C. Meyer? Bella Swan, cicha i niepozorna nastolatka zmaga się z problemem wyobcowania w nowym otoczeniu po przeprowadzce do deszczowego miasteczka w okolicy Waszyngtonu. Jej życie zmienia dopiero olśniewający i absolutnie zachwycający mężczyzna, tajemniczy Edward Cullen, nienagannie odziany posiadacz pięknego Volvo c30, który śpieszy z pomocą zawsze, gdy dziewczyna wpada w tarapaty. Kopciuszek spotkał swojego księcia, a potem żyli długo i szczęśliwie - banalna opowiastka? Szkopuł w tym, że książę okazuje się wampirem, dla którego krew ukochanej jest, jak sam twierdzi, narkotykiem, po który nie może sięgnąć. Edward Cullen ma świadomość, że jego uczucie nie przyniesie szczęścia Belli, ale wzajemne przyciąganie okazuje się silniejsze od głosu rozsądku, który podpowiada, że w tym momencie żaden wybór nie jest jednoznacznie właściwy. W "Zmierzchu" brak jest osikowych kołków i wieńców czosnku. Pojawia się jednak niczym przejęta z teledysku scena rodzinnej gry w baseball i pojedynek wampirów przy wtórze roztrzaskujących się luster. Widz nie zostanie również uraczony wizualizacją fizycznego aspektu uczucia bohaterów, gdyż utrzymany w chłodnym specyficznym klimacie film Catherine Hardwicke przynosi obraz miłości subtelny i powściągliwy.Uczucie Belli i Edwarda naznaczone jest ponad to przez sprzeczności. Pożądanie miesza się z obawą przed instynktem zabijania. Przyjemność czerpaną ze wspólnie spędzonych chwil mąci lęk przed innymi przedstawicielami rodu wampirów, nieodznaczających się skrupułami, jakie cechują rodzinę Cullenów. Czy możliwe jest uczucie między śmiertelniczką a żądnym jej krwi wampirem? Tylko jeżeli jest nim mężczyzna idealny, Edward Cullen, w którego z powodzeniem wcielił się Robert Pattinson. Dla najmłodszych fanek filmu Edward stanie się zapewne niedoścignionym ideałem męskości, a uczucie bohaterów wzorem miłości "forever", co nie może stanowić zalety filmu, jak również fakt, iż momentami bije z ekranu naiwnością. Z drugiej strony nie brakuje scen pełnych wyjątkowego klimatu a nawet liryzmu jak choćby kilka minut, gdy główną rolę odgrywa fortepianowa melodia "Kołysanki dla Belli". Widzowie obdarzeni pewną wrażliwością mogą dostrzec w "Zmierzchu" obraz wątpliwości i wahań, stanowiących nieodłączny element każdego uczucia. Być może niektórzy poświęcili myśl wizji perspektywy dla związku stworzonego przez skazanego na nieśmiertelność oraz zmagania z własną naturą Edwarda i młodziutkiej Belli nieświadomej raczej ciężaru, jakim byłoby wieczne życie u boku cokolwiek niezwykłego kochanka. Gdyż "żyli długo i szczęśliwie" wieńczy każdą bajkową opowieść, między które należy włożyć z tego względu wiele obrazów filmowych, ale paradoksalnie nie "Zmierzch". Zgodnie ze słowami głównej bohaterki, w tej roli krytykowana przede wszystkim za prezentowanie stale niezmiennej mimiki bez wyrazu, Kristen Stewart - Bella z każdym dniem podlega przemijaniu, podczas gdy Edward pozostanie młody. Być może nie warto doszukiwać się w opowieści adresowanej przede wszystkim dla młodzieży głębi, ale jak sądzę, "Zmierzch" pod maską chłodu kryje żar uczuć, a pod powłoką banału i kiczu mnogość pytań bez odpowiedzi i prawdę o nie zawsze jasnej i prostej naturze ludzkich uczuć.