Reżyserka Sian Heder stworzyła dzieło, które w subtelny, lecz poruszający sposób ukazuje wyzwania i radości życia w rodzinie, gdzie głuchota jest codzienną rzeczywistością. Tytułowy akronim "Child of Deaf Adults" odnosi się do głównej bohaterki, Ruby Rossi, której życie jest pełne unikalnych wyzwań i momentów triumfu.
Ruby, grana przez Emilię Jones, jest jedynym słyszącym członkiem swojej rodziny, co sprawia, że jej rola w rodzinie jest niezwykle istotna i odpowiedzialna. Pomaga rodzicom, Jackie (Marlee Matlin) i Frankowi (Troy Kotsur), w prowadzeniu rodzinnego biznesu rybackiego oraz służy jako ich główny tłumacz w kontaktach z resztą świata. Ta odpowiedzialność często koliduje z jej własnymi pragnieniami i ambicjami, zwłaszcza że Ruby odkrywa w sobie pasję do śpiewu.
Talent muzyczny Ruby jest nie tylko jej sposobem na wyrażenie siebie, ale także potencjalną drogą do lepszej przyszłości. Jej nauczyciel muzyki, pan Villalobos (Eugenio Derbez), dostrzega jej niezwykły talent i zachęca ją do podążania za marzeniami, nawet jeśli oznacza to opuszczenie rodziny. Relacja Ruby z nauczycielem, pełna ciepła i humoru, jest jednym z najbardziej urzekających aspektów filmu. Villalobos staje się dla Ruby mentorem i wsparciem, pomagając jej uwierzyć w siebie.
Sceny muzyczne w filmie są niezwykle emocjonalne i pięknie zrealizowane. Występy Ruby, szczególnie te solowe, są nie tylko dowodem jej talentu, ale także jej wewnętrznej walki o zrozumienie i akceptację. Muzyka staje się metaforą jej pragnienia wolności i samorealizacji. Kontrast między ciszą, którą żyje jej rodzina, a pełnym dźwięków światem Ruby, tworzy niezwykłą dynamikę i dodaje głębi jej dylematom.
Kotsur, będący osobą głuchą, wnosi do swojej roli niezwykłą autentyczność i złożoność swojej postaci, co przyniosło mu Oscara za najlepszą rolę drugoplanową. Jego relacja z Ruby jest jednocześnie wzruszająca i wiarygodna, ukazując miłość i troskę, które nie wymagają słów. Podobnie Marlee Matlin jako Jackie wnosi do filmu niezwykłą energię i emocjonalną głębię, pokazując, że głuchota nie jest przeszkodą w prowadzeniu pełnego i szczęśliwego życia.
"CODA" to film, który angażuje widza na wielu poziomach. Jest to opowieść o dorastaniu, odnajdywaniu własnego głosu i sile rodziny. Sian Heder z niezwykłą wrażliwością przedstawia codzienne wyzwania osób niesłyszących, unikając jednocześnie stereotypów i nadmiernego dramatyzmu. Zamiast tego, Heder skupia się na uniwersalnych emocjach i relacjach, które są zrozumiałe dla każdego widza.
Za swoją reżyserię, scenariusz i wspaniałe kreacje aktorskie, "CODA" zasłużenie zdobyło trzy Oscary, w tym dla najlepszego filmu. To dowód na to, że opowieści oparte na ludzkich emocjach i doświadczeniach potrafią poruszyć serca i umysły odbiorców na całym świecie. "CODA" to film, który przypomina, że prawdziwe wsparcie i zrozumienie nie wymagają słów – wystarczy otwarte serce. To opowieść, która pozostanie z widzami na długo, inspirując do docenienia i zrozumienia nie tylko innych, ale i siebie samych.
Ruby, grana przez Emilię Jones, jest jedynym słyszącym członkiem swojej rodziny, co sprawia, że jej rola w rodzinie jest niezwykle istotna i odpowiedzialna. Pomaga rodzicom, Jackie (Marlee Matlin) i Frankowi (Troy Kotsur), w prowadzeniu rodzinnego biznesu rybackiego oraz służy jako ich główny tłumacz w kontaktach z resztą świata. Ta odpowiedzialność często koliduje z jej własnymi pragnieniami i ambicjami, zwłaszcza że Ruby odkrywa w sobie pasję do śpiewu.
Talent muzyczny Ruby jest nie tylko jej sposobem na wyrażenie siebie, ale także potencjalną drogą do lepszej przyszłości. Jej nauczyciel muzyki, pan Villalobos (Eugenio Derbez), dostrzega jej niezwykły talent i zachęca ją do podążania za marzeniami, nawet jeśli oznacza to opuszczenie rodziny. Relacja Ruby z nauczycielem, pełna ciepła i humoru, jest jednym z najbardziej urzekających aspektów filmu. Villalobos staje się dla Ruby mentorem i wsparciem, pomagając jej uwierzyć w siebie.
Sceny muzyczne w filmie są niezwykle emocjonalne i pięknie zrealizowane. Występy Ruby, szczególnie te solowe, są nie tylko dowodem jej talentu, ale także jej wewnętrznej walki o zrozumienie i akceptację. Muzyka staje się metaforą jej pragnienia wolności i samorealizacji. Kontrast między ciszą, którą żyje jej rodzina, a pełnym dźwięków światem Ruby, tworzy niezwykłą dynamikę i dodaje głębi jej dylematom.
Kotsur, będący osobą głuchą, wnosi do swojej roli niezwykłą autentyczność i złożoność swojej postaci, co przyniosło mu Oscara za najlepszą rolę drugoplanową. Jego relacja z Ruby jest jednocześnie wzruszająca i wiarygodna, ukazując miłość i troskę, które nie wymagają słów. Podobnie Marlee Matlin jako Jackie wnosi do filmu niezwykłą energię i emocjonalną głębię, pokazując, że głuchota nie jest przeszkodą w prowadzeniu pełnego i szczęśliwego życia.
"CODA" to film, który angażuje widza na wielu poziomach. Jest to opowieść o dorastaniu, odnajdywaniu własnego głosu i sile rodziny. Sian Heder z niezwykłą wrażliwością przedstawia codzienne wyzwania osób niesłyszących, unikając jednocześnie stereotypów i nadmiernego dramatyzmu. Zamiast tego, Heder skupia się na uniwersalnych emocjach i relacjach, które są zrozumiałe dla każdego widza.
Za swoją reżyserię, scenariusz i wspaniałe kreacje aktorskie, "CODA" zasłużenie zdobyło trzy Oscary, w tym dla najlepszego filmu. To dowód na to, że opowieści oparte na ludzkich emocjach i doświadczeniach potrafią poruszyć serca i umysły odbiorców na całym świecie. "CODA" to film, który przypomina, że prawdziwe wsparcie i zrozumienie nie wymagają słów – wystarczy otwarte serce. To opowieść, która pozostanie z widzami na długo, inspirując do docenienia i zrozumienia nie tylko innych, ale i siebie samych.
Moja ocena:
7
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja CODA (2021)
Pomiędzy światamiCo łączy Paula Raciego z "Sound of Metal" i Louise Fletcher, która, odbierając Oscara za pamiętną rolę... czytaj więcej
