Recenzja filmu

Piątek 13-go (2009)

"Piątek Trzynastego" to chyba jedyny film, który doczekał się aż dziesięciu kontynuacji. A wszystko to za sprawą mordercy znad Crystal Lake - Jasona Voorheesa - który zyskał wielkie uznanie w oczach miłośników gatunku. Dlatego tylko kwestią czasu było powstanie remake'u. Ja miałem okazję zobaczyć jedynie trzy pierwsze części "Piątku Trzynastego", które bardzo mi się spodobały, zwłaszcza druga. Za sprawą tego z wielkim entuzjazmem zasiadłem do obejrzenia nowej wersji, a moje oczekiwania były o tyle wyższe, że blisko rok temu widziałem "Halloween" Roba Zombiego, który również był remakiem horroru z tamtych lat i okazał się filmem bardzo dobrym. "'Piątek 13-go" otwiera scena zabójstwa matki Jasona. Niefortunnie się składa, że jest on świadkiem całego zdarzenia i teraz planuje zemstę. Następnie przenosimy się kilkadziesiąt lat później, gdzie obserwujemy losy pierwszych śmiałków, którzy odważyli się pojechać nad Crystal Lake. Oczywiście towarzyszy im dorosły już Jason, który ich brutalnie morduje. Później znowu idziemy do przodu, tym razem o sześć tygodni. Clay, którego siostra Whitney była w grupie obozowiczów, postanawia ją odszukać. Na swojej drodze spotyka kolejną grupę młodych ludzi, którzy przybyli się dobrze bawić. Jednak w najbliższą noc Jason zamieni ich życie w piekło... Pomyślmy, czego można się spodziewać po takiej fabule. Niczego innego jak tylko powtórki z rozrywki, tyle że w mocniejszym wydaniu. Tak więc w "Piątku 13-go" góruje krew, nagie ciała i śmiałe sceny erotyczne, a twórcy sceny stosunku Chada i Bree pod tym względem chyba przeszli samych siebie. Przejdźmy teraz do tego, co w filmie miało być najważniejsze, czyli do postaci mordercy znad jeziora. Szalejący po lesie Jason z maską hokeisty na twarzy i maczetą w ręku naprawdę potrafi przestraszyć. Nie bawi się w chirurgiczne cięcia, tylko z zimną krwią zabija wszystkich po kolei. Z racji tego nie spodziewajcie się wyszukanych scen mordów (może z wyjątkiem jednego), które jednak są bardzo brutalne i realistyczne. Nie powstało to jednak z niczego. Twórcą tego jest nie kto inny, jak Derek Mears idealnie pasujący do tego typu ról. W "Piątku 13-go" zagrał genialnie. Liczne zbliżenia na jego twarz i sposób poruszania się potwierdzają jego niezwykłe zaangażowanie i wysiłek, jaki włożył w film. Tak więc Jason to największy atut filmu. Sceneria w filmie jest również dużym plusem. Odludne lasy i niewielkie domki przypominają te z poprzednich "Piątków". Doskonale oddają ponury klimat obozu Crystal Lake. Wszytko to dopełnia niezłe udźwiękowienie Steva Jablonskiego. Mam jednak odczucie, że w wielu momentach muzyka ta za bardzo przypomina tą z "Piątku Trzynastego III". Nie twierdzę, że nie jest ona dobra, ale można było dać więcej od siebie. Co do obsady, to tak jak pisałem wcześniej, najlepszy jest Derek Mears. Pozostali w niczym się nie wyróżniali, ale to nie przeszkadza, gdyż w większości slasherów najważniejszy jest morderca, a jego potencjalne ofiary odchodzą na dalszy plan. "Piątek 13-go" jest na pewno udanym odtworzeniem serii. Wizja Marcusa Nispela może nie jest genialna, ale bardzo dobra. Wiadomo, że twórcy remake'ów mają nieco ograniczone pole do popisu, ale Nispel wycisnął z tego tematu najwięcej ile mógł, chociaż pewnie znajdą się tacy, co powiedzą, że można było lepiej. Może jednak krytyczne opinie internautów zmobilizują twórców do tego, aby planowany sequel był jeszcze lepszy.