Recenzja filmu

Zakonnica (2018)

Uniwersum "Obecności" jest, póki co, drugim po MCU, które sprzedało się szerokiej publice i zarabia na tyle pieniędzy, że studiu opłaca się produkować kolejne filmy osadzone w tym świecie. Póki co najlepsze recenzje wśród krytyków zebrały obie części głównej serii, czyli "Obecność" i "Obecność 2". I podobnie jak na fali popularności opętanej lalki Annabelle z pierwszej odsłony cyklu powstał spin-off o tym samym tytule skupiający się głównie na niej, tak po wypuszczeniu do kin sequela twórcy postanowili nakręcić film, w którym straszyć będzie głównie ukazany w tamtej produkcji demon zakonnicy. 


Akcja filmu rozgrywa się w latach 50. w rumuńskim klasztorze. Zostaje tam odnalezione ciało zakonnicy, która popełniła samobójstwo. Wieść o tych zdarzeniach dociera do Watykanu. Na miejsce zostają wysłani ojciec Burke (Demian Bichir) oraz mająca przyjąć śluby zakonne Irene (Taissa Farmiga), aby zbadali tajemniczą sprawę. Szybko przekonują się, że rezydencja nie bez powodu jest oddalona od cywilizacji.

Film ten reklamowany był jako najmroczniejszy rozdział ze świata "Obecności". Jak już można się domyślić po tytule, faktycznie posiada on mroczny klimat, ale w większości momentów (zwłaszcza w trzecim akcie) bardziej przypomina kino superbohaterskie aniżeli horror. W szczególności bohater zwany Frenchie (Jonas Bloquet) kreowany jest na postać z początku łobuzerskiego cwaniaka o złotym sercu, który na wszelakie sposoby stara się nieść pomoc innym, ale oprócz tego potrafi zadbać o własną skórę i nie lubi plątać się w niebezpieczeństwa, aby w finale uwypuklić jego pozytywne cechy i ukryć te negatywne. Poza tym para głównych bohaterów również ma w tym filmie momenty, które spokojnie mogłyby pojawić się w scenariuszu jednej z licznych produkcji ze stajni Marvela bądź DC.


Ponarzekaliśmy na lekki klimat z pozoru mrocznego horroru, teraz pora ponarzekać na drugi akt. Jest on najzwyczajniej w świecie nudny. Nie dzieje się tam nic, co mogłoby zainteresować widza bądź wzbudzić w nim niepokój. Dostajemy tutaj jedynie objaśnienie historii klasztoru oraz dowiadujemy się co nieco o przeszłości ojca Burke'a. Poza tym cała środkowa część filmu zapełniona jest bohaterami chodzącymi po zamku oraz cmentarzu nieopodal niego i straszonymi przez demoniczną zakonnicę, co w żaden sposób nie rozwija fabuły, a tylko nieudolnie próbuje przestraszyć widza.


To jednak nie jest tak, że film ten ma same wady. Prolog i cały akt pierwszy potrafią zaciekawić, a nawet zaintrygować. Do momentu, w którym dwójka głównych bohaterów przekracza mury klasztoru, dostajemy interesująco zarysowaną opowieść, która, gdyby przez resztę filmu nadal była prowadzona w ten sposób, faktycznie mogłaby aspirować do miana najmroczniejszej części Conjuringverse, i to nawet pomimo żartów i gagów związanych z postacią Frenchiego. Poza tym sama lokacja klasztoru idealnie pasuje do tego typu horroru. Jego gotycki klimat ma ogromny potencjał i mógłby jeszcze bardziej podkreślić mroczną atmosferę horroru, gdyby twórcy filmu bardziej się postarali i potrafili go wykorzystać.


Uniwersum "Obecności", póki co, przypomina sinusoidę - mamy w nim genialne obie części głównej serii, przyzwoite "Narodziny zła" i "Annabelle wraca do domu", ale też nudne i wtórne produkcje, takie jak pierwsza "Annabelle", "Topielisko" i właśnie "Zakonnica". Demon przedstawiony w "Obecności 2", czyli znany już praktycznie wszystkim fanom horroru Valak, był ciekawym materiałem na osobny film, podobnie jak lalka Annabelle. W obu przypadkach pierwszy spin-off nie przypadł jednak publiczności do gustu. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że zapowiedziany na 2021 rok sequel historii demonicznej zakonnicy, tak samo jak kontynuacja "Annabelle", okaże się lepszy od poprzednika.