Zacznę od tego ze serial naprawdę mi się spodobał, pomimo kilku dość znaczących jednak zgrzytów.
Zacznę od plusów. Pomimo negatywnych wpisów moich poprzedników, uważam że Kamil Nożyński jako Kuba najlepiej mi pasuje do klimatu książki Żulczyka. Taka postać trochę autystycznego, zgorzkniałego samotnika.Frycz i Chabior też mogą być. Ciekawie przedstawiona nocna Warszawa.
Niestety często doznawałem uczucia braku ciągłości i jednorodności obrazu i dźwięku w tej produkcji. Ni stąd ni z owąd nagle przechodzimy do teledyskowych obrazów i dzwięków (Myslovitz, Piorun itp.).
Nie wiem, może więcej spokojnej, przygnębiającej muzyki, w sumie jakaś ostrzejsza też by się nadała, ta zaprezentowana w serialu w dużej części nie budowała klimatu serialu ale raczej go zaburzała.
Niepotrzebne tez moim zdaniem są cukrowe przebitki argentyńskie i majaki oraz sny głównego bohatera. Bez nich serial pewnie byłby krótszy, ale bardziej do mnie przemawiał.
Widz chyba dałby radę wczuć się w Kubę, w jego emocje, uczucia i marzenia bez tych wstawek rodem z horroru, apokalipsy i reklam agencji turystycznych.