Po twórcach spodziewałem się dużo więcej. Sam motyw ciekawy, chociaż w większości oklepany, ale scenariusz dziurawy i momentami tak paradoksalny, że woła o pomstę do nieba. Do 5/6 odcinka nie jest źle, ale to co się dzieje w 7, to jakiś dramat...

I dalej spoilery...

Nasza wielka miłość tego serialu, to afrodyzjak tego. Polak nie zna języka, a w sumie zaraz zna angielski, a za chwilę niemiecki, tylko, że zaraz znowu zna tylko Polski no i zakochuje się w Japonce, której pewnie nawet imienia nie zna dobrze, ale przed śmiercią już zna nazwisko, chociaż nigdzie go nie słyszał. Statkiem kieruję gościu od węgla, bo może, ale jak trzeba to biegnie ma pomóc swojej love by wylecieć widowiskowo przez barierki i potem statkiem już nikt nie musi kierować.

Ci ładujący węgiel w sumie nie mogą pobiec po lekarstwo, bo szybciej jest olać siłę napędową statku i zanieść przyjaciela do kabiny by dowiedzieć się, że lekarstwa nie ma i w sumie olać to, że statek zaraz stanie, a gość po dziesiątym napadzie napaczki w ciągu dnia w końcu może umrzeć.

Główna bohaterka po zdjęciach w końcu dochodzi do tego, że ma dziecko i męża, ale mąż mówi jej, że to symulacja, także ona może mu zaufac i iść z nim do piekła, bo przecież nie wierzy w nic co dzieje się wokoło.

No kur** jakiś kosmos.