SPOJLERPięknie pokazane w ostatnim odcinku 2 sezonu, jak Tony pochował ojca, wydaje się że jest już ok, czuje się dobrze. Potem idzie na spacer z psem, wraca do domu i ogląda pożegnanie swojej żony na komputerze. Było dobrze, a teraz następuje przesilenie w drugą stronę, skrajny emocjonalny dół, złamanie woli życia, katalizatorem jest wymieniony pożegnalny fillm. Tony chce nagle umrzeć, bierze tabletki, pies wyczuwa że jest źle, próbuje go powstrzymać i udaje mu się opóźnić, na tyle żeby do drzwi zapukał "anioł stróż" i uratował Toniego.Z perspektywy "anioła stróża" w postaci pielęgniarki jest całkowicie normalnie, nie ma świadomości, że pół godziny później i Tony by już nie otworzył drzwi. I ta końcowa scena jak wszystko  jest już  ok, pani wchodzi do domu Toniego a on dopiero w tym momencie chowa tabletki nasenne. Pokazuje, że gdyby przyszedł ktoś inny np. listonosz Pat to Tony chwilę później i tak by popełnił samobójstwo, że otoczenie samobójcy często nie widzi sygnałów, albo je błędnie interpretuje. W tym przypadku wydawało się, że wszystko w porządku, że już mu "przeszło" i pewnie wszyscy byli by zdziwieni, ze "jak to, przeciież właśnie wyszedł na prostą".Często jest też tak, że kiedy człowiek podejmie decyzję o samobójstwie to nachodzi go błogi spokój i szczęście (które widać na zewnątrz, którym może wręcz promienieć) - sęk w tym, że to poczucie szczęścia wynika z tego, że samobójca już się pogodził, już wie, że za niedługo będzie miał święty spokój od psychicznego raka pożerającego go codziennie kawałek po kawałku, wszechogarniającego bólu psychicznego, którego ci co nie są w jego połoźeniu nie potrafią sobie wyobrazić.