Świetne role weteranów Seong Ji i Kim Min-jung. Każda scena z ich udziałem to mistrzowski poziom aktorstwa i emocji. Reszta aktorów jednak poziom niżej. Robili bardziej jako tło a czasem wręcz wkurzali swoim zachowaniem i grą. Policjantka i jej wątek miłosny z młodym sędzią był totalnym zapychaczem, zero chemii, wymuszone wszystko. Podobnie sędzina też postać, której równie dobrze mogłoby nie być i serial nic by na tym nie stracił. Przejaskrawiona postać prezydenta żałosnego bufona i pajaca, który potrafi się tylko wydzierać. Wiele osób rzucało głównemu bohaterowi kłody pod nogi skupiając się a to na jego niejasnej przeszłości czy metodach jakimi się posługiwał ale on robił swoje i nie zatrzymywał się. Przecież jeśli walczysz z grupą trzymającą władzę, to musisz się zniżyć do ich poziomu i pobrudzić sobie ręce. Nie da się czysto walczyć i wygrać z przeciwnikiem reprezentującym cały aparat państwowy. Walczysz z diabłem to musisz sam się nim stać żeby w ogóle mieć szanse. To była gra, brudna gra w której nie obowiązują żadne zasady i tylko Kang Yo-han to rozumiał. Końcówka słodko-gorzka niestety pokazuje, że nawet gdy diabły zostaną zlikwidowane, to nic się nie zmienia.