Strasznie niekomfortowo ogląda się ten serial. Jest w nim mnóstwo nienawiści, jadu, złości... Ale to nie oznacza, że jest złą produkcją. Oczywiście trzyma się prawideł typowych dla gatunku, jakim jest teen drama, ale dorzuca coś od siebie: pozycję kobiet w muzułmańskim społeczeństwie i problem gnębienia w szkole. Tylko że do tego drugiego podchodzi nietypowo.

Bo jest teraz taka tendencja, że raczej pokazuje się dobre czyny, żeby pokazać właściwe wzorce. Twórcy postąpili inaczej. Obrazują, co może się stać, gdy reakcją na zło będzie... kolejne zło. Spirala nienawiści sama się nakręca, a to wszystko dopełniają zagrożenia płynące z mediów społecznościowych czy choćby kwestie FOMO i presji grupy. Zwłaszcza to drugie jest mocno widoczne w kontekście ataków na Mariam czy inne dziewczęta.

I chociaż to tak do końca nie jest czysto-jordańska produkcja, bo czerpie garściami z europejskich (Noaf to trochę taka Lisbeth Salander) czy amerykańskich wzorców, to jednak elementy typowe dla kultury się pojawiają. Dziewczęta są obarczane winą za kuszenie mężczyzn, gdy odsłonią trochę więcej ciała na basenie. Społeczeństwo uznaje je za winne – nie tych, którzy rzucają bez zgody się na nie rzucają. Przynoszą hańbie rodzinie, nawet gdy w grę wchodzą niezweryfikowane plotki. Rodzice nie podejmują rozmowy – od razu piętnują i się od nich odwracają. Bo co powiedzą ludzie. Jeżeli połączy się te elementy kulturowe ze sposobem, w jaki dziewczęta się do siebie odnoszą (głównie chodzi o body shaming), to ten serial staje się bardzo mocny.

Kuleje gra aktorska, czasami jest trochę za dużo płytkich dram, ale twórcy nadrabiają scenografią, estetycznym montażem i lokalną muzyką.

Więcej opowiadam tutaj: https://youtu.be/3EKKNwaOuJ4