Gdyby nie świetnie skonstruowana i obsadzona rola szeryfa, serial mógłby być uznany za kolejny amerykański gniot z kiepskim scenariuszem. To postać Lucasa Bucka napędza całość. Rzadko zdarza się tak dobrze dopasowany aktor do realizowania postaci stworzonej przez scenarzystę.
Podczas oglądania serialu trudno nie pokusić się o wnioski dotyczące pozafilmowej rzeczywistości społecznej. Mieszkańcy serialowego miasteczka często godzą się na zawarcie z szeryfem swoistego cyrografu w imię swych mniej lub bardziej przyziemnych potrzeb. Zazwyczaj okazuje się, że muszą zapłacić słoną cenę za realizację swoich planów.
Lucas Buck to mocno nietypowa postać. Z reguły mamy do czynienia ze złem totalnym, które pragnie opanować cały świat. Szeryf jest poza tym schematem. Zło ( czy aby na pewno zło, biorąc pod uwagę współczesne moralne standardy? ) w jego wykonaniu wybrało obszar lokalnej społeczności, zadawalając się władzą w takim zakresie. Interesująco zrealizowano wątki magiczne. Moc drzemie w samym szeryfie, który korzysta z niej bez filmowo-okultystycznego blichtru. Co ciekawe, szeryf nie jest inicjatorem zdarzeń. Jego piekielne zdolności są podporządkowane fabularnemu łańcuchowi – niejako są konsekwencją i dopełnieniem wyborów pojawiających się na scenie postaci. Lucas Buck w sposób nadprzyrodzony działa tylko wtedy, gdy może, a nie gdy chce. Słowem-to zdarzenia, albo raczej wybory pozostałych postaci determinują „magiczne” przejawienia się szeryfa. Z jednej strony jest on centralną postacią serialu, a z drugiej jego funkcjonowanie jest ściśle podporządkowane łańcuchowi fabularnemu serialu.