Jest taki stary żart. Siedzą sobie dwa szczury na śmietniku. Jeden je kasetę wideo i stwierdza z obrzydzeniem: książka była lepsza.

Fakt. Nieodżałowanej pamięci Crichton był geniuszem w kreacji świata i szczegółów.Kiedy on to opisywał, to wszystko było takie.... realne. Takie boleśnie możliwe. A tutaj... Pierwsza część niby ok, chociaż z napięciem bywało różnie. Natomiast w części 2- ej totalna klapa! Ten motyw z wirusem, który zmieniał kolor terenu... Żenła!! Co to ma być?? Crichton się w grobie przewraca! Jakieś wojskowe spiski, jakieś eksperymenty... Porażka! Czy dziś nie można już zrobić nawet filmu przyrodniczego bez polityki?? Szarganie nazwiska i świetnego kawałka literatury. 4/10. I to naciągane.