„Koniec człowieczeństwa” obejrzałam kilka dni temu, a nadal spędza mi sen z powiek. Nie pamiętam kiedy aż tak zagłębiałam się w psychikę bohatera, kilkukrotnie łzy zagościły na mych policzkach i też nie było to tylko „ubolewanie” nad losem Youzou, a nad tym, że go rozumiem (kończę, bo zrobi się ponuro). Dazai stworzył arcydzieło, które zostało zaprezentowane w „Aoi Bungaku” w nietuzinkowy sposób, począwszy od kreacji głównego bohatera, kreski, skończywszy na muzyce. Nic więcej nie napiszę, bo też nie powinnam, trzeba to obejrzeć i nie oceniać, a zrozumieć. Inne historie nie wywarły na mnie tak ogromnego wrażenia, aczkolwiek również są warte uwagi. Koniec końców serię oceniłam na 9, ponieważ jest to jeden z "tych" seriali, które skłaniają do myślenia, co nie jest jedynie zasługą twórców anime, którzy według mnie bardzo dobrze poradzili sobie z interpretacją, ale przede wszystkim „błękitnej literatury”.