Na tym polega trochę urok serialu, że nie rysuje prostych linii pomiędzy dobrem i złem, a bohaterowie jakoś tam płacą za sukces, swoje cele i ich świat się zmienia w sposób niejednoznaczny, gdzie ta władza i pieniądze mają swoją wymierną cenę. Co do fabuły to akcja mocno przyśpieszyła w kilku ostatnich odcinkach, a głównie w 3 ostatnich, po środku były pewne dziury, choć wypełnione nowymi postaciami. Najlepszy jest przedostatni odcinek z ciekawymi częstymi skokami w czasie, które jednak robią kapitalną robotę, aż do zaskakującego finału i na nim właściwie skupia się cała esencja fabuły za sezon 2.

Dokładnie tak samo uważam. W ogóle jeden z najciekawszych i najbardziej wciągających seriali ostatnich lat. 2x11 to sztos - to mógłby być finał :D

Chuck bedzie udawał ze wszystko gra, bo żona potrzebna mu jest żeby zostać Gubernatorem. Dobry jest tak samo z innego powodu, żeby zobaczyć Axelroda w więzieniu poświęcił wszystko co mozna uznać za wazne, relacje z przyjacielem, ojcem, z zoną, bo już nigdy nie będzie tak jak wczesniej, nawet wszystkie pieniadze jakie miał i nie zapominajmy o jego podwładnych, którzy już nigdy nie spojrza na niego tak jak przed rozpoczęciem śledztwa dotyczące Axelroda. Niezły ...... jest z niego.

Finał trzeciego sezonu pokazuje że tak naprawde pomimo że w koncu udało się dorwać Bobiego to Chuck nie powinien uznawać się za wygranego. Nie ma wygranych ani przegranych. Chuck poswiecil pieniadze, relacje z przyjacielem, a co najwazniejsze relacje z ojcem - to zbyt duzo, widac ze dorwanie Bobiego jest obsesją. A Bobby pomimo ze wyladowal tam gdzie wyladowal ostrzegl Chucka ze jesli trafi na dno to ten bedzie obok niego.

Fajne, że wykorzystali utwór Toma Petty'ego - Even the losers (get lucky sometimes).

Zastanawia mnie jednak jegno... czy Chuck nie bedziie mial problemow w zwiazku z zakupem akcji Ice Juice przez Wendy.