A ja się nie zgadzam z głosami krytycznymi. Owszem, giganci wyglądają jak ranodmowe potwory z anime czy demony z Castlevanii i to jest słabe... ale jak się poszuka opisu gigantów czy ilustracji to zawsze w sumie były one przedstawiane jako takie dziwadła.
Castlevania ma Drakulę który wymiata... ale i bohaterów, których moim zdaniem ciężko polubić. Ci tutaj też nie są idealni, ale już lepsi.
I przede wszystkim Blood od Zeus ma jakaś fabułę, czego o Castlevanii (zwłaszcza pierwszym sezonie) powiedzieć się nie da.

Mity to opowieści nie do końca spójne względem siebie (co mit to inne pochodzenie tych samych bogów, ba, jeden mit może posiadać parę wersji, a i charaktery tych samych bóstw zmieniają się nieco w róznych opowieściach).
Tutaj twórcy skorzystali z furtki, że "nie wszystkie mity przetrwały do dziś", co jest może na swój sposób dość tanie, ale pozwala czerpać garściami z całej mitologii wybierając co ciekawsze motywy.
Miłą odmianą jest też to, że wreszcie choć raz głównym szwarccharakterem nie jest (przynajmniej w 1 sezonie) Hades, więc już choćby za to bonusowe punkty względem Starcia i gniewu tytanów ;)
Mamy bóstwa olimpu, znane postaci z mitologii, intrygi i spiski na samym Olimpie, jak i próby manipulacji ludźmi przez bóstwa, mityczne bestie i artefakty, do tego projekt graficzny postaci (prócz gigantów) jest całkiem miły dla oka.
Trochę może za to boleć ostatni odcinek mocno w amerykańskim stylu, no ale...
Ja polecam dać szansę.