Serial na początku może stara się sprawiać pozory czegoś ambitniejszego, może nie na miarę The Wire, ale chociaż na miarę The Shield czy The Killing...
Niestety, dość szybko się okazuje, że historia ta, choć opowiedziana z wdziękiem, jest mocno sztampowa.

Titus Welliwer daje radę, ale w obsadzie jest kilka pomyłek, przede wszystkim Jamie Hector, grający partnera Boscha. Jego występ jest po prostu fatalny, co razi w każdej scenie z jego udziałem. Mam sentyment do aktorów z wybitnego The Wire, ale być może tam producenci i reżyserzy lepiej potrafili poszczególnych aktorów prowadzić.
Schematycznie i głupio jest też rozpisana rola Poundsa, detektywa, który Boscha nie znosi i rzuca mu kłody pod nogi. Scena z końcówki serialu jest po prostu durna.

Wątek ucieczki psychopatycznego wielokrotnego mordercy zupełnie bezmyślny, naciągany, niewiarygodny, a niestety ten wątek stał się osią wokół której toczyła się fabuła pierwszego sezonu.

Rzecz ogląda się dobrze, ale w związku z mało wyrafinowaną i mało przemyślaną treścią może ten serial oscylować zaledwie w górnych granicach przeciętnej. I tego pułapu nie przeskoczy, ani w tematach kryminalnych, ani w tematach politycznych, które również są tu nieśmiało i oczywiście schematycznie poruszane.