Wrażenia po sezonie szóstym mam mieszane. Nie powiem, miło było wrócić do Hanka i paru innych postaci (choć głównie do niego), choć jednoczesnie muszę przyznać, że tylko idiota nie zauważyłby, że serial staje się (stał się?) wtórny do bólu, czego dowodem choćby samo zamknięcie sezonu, rozczarowujące i... dziwnie znajome. Powiedzmy wprost: wątek Karen stał się już męczący, sama jej postać już irytuje, bo to po prostu drętwa, niezdecydowana babka przed menopauzą. Scenarzyści najwyraźniej boją się nakazać Moody'emu, aby olał "miłość swojego życia", ale w obecnej sytuacji to chyba najmądrzejsze, co mogliby zrobić.
Plus za udział Mansona - wprawdzie jego pierwsze pojawienie się było dosyć rozczarowujące, ale już "powrót" w odcinku 12-tym to jak najbardziej miła niespodzianka. Dobry pomysł na nową partnerkę Hanka, no i powrót do klimatów "sex,drugs & rock'n'roll" (osobiście, po zapowiedziach szóstej serii liczyłem, że to właśnie Manson będzie głównym "bad boyem" sezonu, ale Minchin też dał radę). Niestety, najgorzej dzieje się w starych, przeciągniętych ponad miarę wątkach, jak chocby w przypadku Marcy i Runkle'a - odgrzewanie kotletów do potęgi dziesiątej. Przynajmniej kilka odcinków było tym razem zdecydowanie słabych, choć zdarzały sie też wybijające się ponad ten ponury poziom (do najlepszych należą te z akcją osadzoną na odwykówce). Czekam na sezon siódmy, ale tym razem twórcy naprawdę powinni bardziej się postarać, bo sądząc po opiniach widzów, większość już zdążyła zauważyć, że "Californication" "się powtarza".