i obsypana szczyptą (lub całą łychą) poprawności politycznej. Oczekiwania wobec tej produkcji miałem ogromne. Rozczarowanie to może zbyt mocne słowo, ale na pewno liczyłem na więcej. Doceniam jednak klimat serialu. Dom Spellmanów zdaje się oddychać magią a otulający wszystko wokół ponury las, tylko potęguje to wrażenie. I chyba na tym koniec. Jeszcze dobra rola cioci Zeldy i Hildy. Bohaterowie, szczególnie przyjaciele Sabriny, są jednowymiarowi. "Trendy" ideologiczne aż kłują po oczach, wszak obecność wątku homoseksualnego, transpłciowego i nawiązującego do akcji Me Too, ma w opowieści o czarownicach spore uzasadnienie. Jednym też z bardziej bzdurnych elementów tej układanki jest ta nieszczęsna Akademia Magii, która wygląda niczym Hogwart w wersji od Nickelodeon. Mrok, który miał być fundamentem opowieści, gdzieś wywietrzał. Dlaczego Prudence ma tak dziwną fryzurę i makijaż niczym Kylie Jenner?
Jedna kwestia nurtuje mnie jednak najbardziej. Mianowicie czas w jakich toczy się akcja. Wiele rzeczy, np. samochody, moda, fryzury, nawiązują do lat 60. Sabrina w pierwszym odcinku włącza adapter i wesoło podryguje do hitu The Ronnetts a z Harveyem rozmawia przez oldschoolowy i stylowy telefon ze słuchawką. Tymczasemjej luby używa... smartfona. A kuzyna stuka na latopie.