Krótko, zwięźle i na temat.

Sezony 1-3 były genialne, jeśli chodzi o swoją kategorię. Pomijając jakieś błędy logiczne,
czy momentami naiwność, serial oglądało się naprawdę przyjemnie. Wątek miłosny
pomiędzy bohaterami, był rozegrany znakomicie, chociaż jak już ktoś, gdzieś pisał,
spokojnie mógł się zakończyć na 2 sezonie.
Niestety sezon z numerkiem 4 rozczarował mnie bardzo. Zapewne jak wielu z was.
Dlatego nie będę się na jego temat rozpisywał, ponieważ nie warto.
Największy kryzys przyszedł jednak w sezonie 5. Scenarzyści kompletnie nie mieli
pomysłu jak kontynuować wydarzenia. A jedna kwestia denerwowała niemiłosiernie, że
w piątym sezonie samego Chucka w Chucku było najmniej. Przyznam, że obejrzałem ten
sezon z musu, ponieważ chciałem dowiedzieć się jak to ogólnie się potoczy.
Dzisiejszego dnia, po odcinku nr 12, lekko się uśmiechnąłem, ponieważ był naprawdę
dobry w porównaniu do ostatnich. Kara jednak nadeszła bardzo szybko. To co
zaserwowali nam autorzy produkcji w ostatnim odcinku, było jak porażenie piorunem. Nie
chodzi mi tutaj o same wydarzenia dziejące się podczas seansu, bo te akurat może nie
były najlepsze, ale przynajmniej ciekawe.
Mam tutaj na myśli CHAMSKIE zakończenie scenarzystów, którzy karmili nas wspaniałą i
wzruszająca historią miłosną dwojga głównych bohaterów, po to, aby to wszystko zabrać
w ostatnim odcinku?!
Happy ending, to kwestia sporna, niektórym serialom nie służy, ale zakończenie Chucka
sobie inaczej nie wyobrażałem. Bo według mojej skromnej opinii, jeżeli coś się buduje
przez 5 lat, a potem w ostatnim momencie się tego pozbywa, zastępując to czymś
sztucznie podobnym, to sorry... ale ja tego szczęśliwym zakończeniem nie mogę nazwać.
I chociaż przez cały odcinek autorzy sugerowali nam, że pamięć Sarah`y miewa jakieś
przebłyski, to jednak nie jest czysta, rzeczowa i jednoznaczna odpowiedź. A TEGO SIĘ
WŁAŚNIE OCZEKUJĘ OD FINAŁU!!! ODPOWIEDZI!!
Osobiście nie jestem zadowolony z podsumowania historii Chucka, jednak mogło być
gorzej. W sumie cieszyłbym się bardziej gdyby Chuck umarł poświęcając się za
przyjaciół. No ale cóż wszystkim nie dogodzisz, mi scenarzyści nie dogodzili, nie mam im
tego za złe, to w końcu ich historia i mogli zrobić z nią co chcieli.