Bo przez lata przyzwyczaiła się do tego, że tak wygląda jej życie, bo ma bardzo kiepskie perspektywy (kiedy ją poznajemy pracuje jako sprzątaczka i nie ma nawet prawa jazdy), bo boi się o córkę, bo w Korei panuje przyzwolenie na taką przemoc (a w każdym razie jest to powracający temat w dramach - tu była scena z tą babką z jakiegoś sklepu która pochwaliła jej makijaż, a przy okazji źle mówiła o jej mężu - ewidentnie kwestia tego, że ją bił, nie była w okolicy tajemnicą, zresztą główna bohaterka też się przecież odbijała od ściany kiedy usiłowała się poskarżyć wychowawcy czy zgłosić sprawę na policję (wychowawca rzucił się przecież na nią z łapami w pokoju nauczycielskim, w obecności innych nauczycieli!).

Także mnie nie dziwi, że w takich okolicznościach kobieta latami terroryzowana nie potrafi się z tej patologii sama wyrwać.

Poza tym jej córka mówiła, że w razie ich wspolnej ucieczki ucierpiały by babcia i ciotka.