Monk w końcu wyjaśniający sprawę, człowiek który jest temu winny i praktycznie złamał mu życie popełnia samobójstwo. Adrian składając wszystkie rzeczy dotyczące sprawy nie ma nic przeciwko pomyłce w opisie pudła jaka Natalie popełniła, no i oczywiście wywnioskowanie że dziecko jednak przeżyło i ze jednak jest nadzieja na to że uda się ją odnaleźć.
Monk dowiadujący się gdzie dziewczyna się uczy a potem czekający i w reszcie witający się z córką Trudy po prostu wspaniały moment.
Adrian wracający do stylu bycia podobnego jak za czasów kiedy jeszcze żyła Trudy, mający znacznie mniej fobii (a raczej chyba mniej przywiązując wagę do niedoskonałości) będący w miarę w końcu szczęśliwym z życia.
Wiedząc, że ma kogoś na świecie poza samymi wspomnieniami po żonie, kogoś kto będzie mu przypominał Trudy. Na pewno Molly mając podobne zainteresowania i niektóre zachowania jak Trudy ma jeszcze bardziej pozytywny wpływ na Monka, jego strój, odpowiedź na pytanie Natalie na temat filmu w kinie że nie wie sam na co pójdzie i sprawdzenie czy gaz jest wyłączony tuż przed wyjściem. Pokazuje to że Adrian da sobie radę w życiu i że będzie mu się żyło lepiej i normalniej niż przez te 12 lat po śmierci żony.