Dexter – chyba najlepszy przykład na genialny serial, który na początku był jak wybawienie, a z którego zrobiono szrota.

Sezon 1 i 2 – genialny – świetny scenariusz, świetny wątek główny, świetna gra aktorów. Sezon 3 – nuda, ale ujdzie. Sezon 4 – rewelacja, znów świetny wątek główny. I na tym trzeba było zaprzestać i zrobić jeden porządny sezon 5 który byłby zwieńczeniem wspaniałego serialu (tak jak to zrobiono w Breaking Bad), ale nie – kasa była ważniejsza dla twórców i zrobili totalnego szmatławca. Sezon 5 to już niestety porażka, zaczynają się w serialu sytuacje w których absurd goni absurd, nie chce mi się ich wszystkich wymieniać bo ciężko zliczyć. Zaczyna szwankować IQ u pozostałych bohaterów serialu – nie łącza oni faktów – wiedząc że Dexter był znajomym ofiar którzy giną w niejasnych okolicznościach takich jak Sierżant James, La Guerta, Cassie czy dr Vogel?! – nie zadają nawet żadnych pytań, przecież Dexter był świadkiem śmierci Vogel, i nawet nie był na żadnym procesie z tego tytułu… Mocną stroną serialu było zawsze to, że główny bohater nie był normalny – jego genialne monologi na temat zupełnie innego spojrzenia na świat dawały do myślenia w pierwszych sezonach serialu – w kolejnych, Dexter staje się coraz bardziej ludzki, opiekuńczy dla syna (z drugiej strony scenarzyści totalnie zlali temat Astor i Cody, mimo że Dexter jest ich ojczymem – takie nieskończone wątki psują jednak wrażenie spójności), zakochuje się w kobietach (mimo, że o samego początku wmawiał nam że nic nie czuje do kobiet). Myślę że ten serial trochę przerósł twórców, bo w pewnym momencie zabrakło już pomysłów i zaczęto tworzyć cuda w postaci kolejnych seryjnych morderców-geniuszy którzy nawiedzają wyłącznie Miami. Fakty są takie, że cały 8 sezon, cały 7 sezon, cały 6 sezon i cały 5 sezon to dno.

Ocena końcowa 6/10.