No więc... w 2 tygodnie obejrzałam 8 sezonów. Dopadło mnie choróbsko, szukałam czegoś do obejrzenia, bum, Dexter!
I tam się tyle działo, że nie wiem od czego zacząć. Po pierwszym sezonie nie wiedziałam czy dalej w to brnąć. Okazało się, że warto. Niedomówień, niedociągnięć masa, ale jak to mówią "to tylko serial" i można wybaczyć, przymknąć oko. Najbardziej podobał mi się sezon z Trójkowym. Co do kobiet Dextera, to czytałam niekoniecznie dobre opinie o Lumen. Dlaczego? Mi najbardziej pasowała. Przeszła w życiu traumę, chciała zemsty, jej zabójstwa miały sens, dały ukojenie skrzywdzonej duszy. Szkoda, że nie potrafiła zaakceptować faktu, że Dexter będzie to robił dalej. Wymymlana Rita, o zgrozo, irytowała mnie od samego początku. Nie życzyłam jej śmierci, ale trochę mi ulżyło, że już jej nie będzie XD
Ta brunetka była sexy, ale była walnięta, tyle.
Poznanie Hannah- ciekawa historia. Chęć zabicia? A potem namietny sex na stole? Dla mnie to już za dużo. Myślę, że od tego momentu wszystko poszło w złą stronę.
Kobiety Dextera "zaliczone". Zostaje Debra. Tylu chłopów co ona zaliczyła przez 8 sezonów to głowa mała. Ogólnie postać na plus, mówi co myśli, wyzwolona kobieta, ale zrobić z niej siostrę kochającą miłością nie-rodzinną to dla mnie za wiele. Wiem, biologicznie niespokrewnieni, ale wciąż...
Do tego biedny Harrison, od niańki do niańki. Tak w ogóle, co z Sofią? Pierwszą nianią. Była i nie ma. Bez słów wyjaśnienia, a myślałam, że będzie znaczącą postacią, "podejrzaną".
Mam tyle przemyśleń po tym maratonie, że powinnam to spisać na kartke i dopiero tu wkleić, ale uznam, że wystarczy to co wyżej napisalam. Podsumowując od 7 sezonu to bardziej melodramat. Dlatego oczko niżej za 7 sezon i kolejne oczko niżej za 8 sezon. A końcówka całej historii... nie tego oczekiwałam. Zawiodłam się. Lada moment zabiorę się za New Blood. Po komentarzach stwierdzam, że też nie będę zadowolona.