Normalnie się nie wypowiadam na temat polskich seriali obyczajowych, bo ich po prostu nie oglądam, ale dla tego zrobię wyjątek. Miałem "okazję" obejrzeć (dla towarzystwa) pierwszy odcinek i muszę przyznać, że mną wstrząsnęło! Tak marnej gry aktorskiej jaką prezentuje Joanna Brodzik dawno nie widziałem. To była jakaś seria westchnień, uśmieszków, grymasów, to przypominało jakąś pantomimę, albo teatr eksperymentalny. Oświecono mnie ponadto (książki nie znam), że główna bohaterka jest dużo starsza, zresztą jak, a nie mówimy o patologiach, 36-letnia Brodzik może być matką 23-letniej Olgi Frycz, która notabene o niebo lepiej wypadła pod względem gry aktorskiej. Niektóre sceny wywołały u mnie salwy śmiechu, np. erotycznie emocjonalna (w założeniu) scena z bębnem, czy reakcja po utracie pracy. Kwestie dłużyzn, czy odejść od książki już pomijam. Wniosek jest jeden : proponuję zakwalifikować to dzieło jako parodię serialu, a Joannę Brodzik, z jej wyrafinowanym warsztatem aktorskim, obsadzać w słuchowiskach radiowych...