Niezły, choć nieprawdziwy. "Państwo" to archaniołowie, którzy zstąpili na ziemię. Byli tacy? No może. Mając zaspokojone w pełni wszystkie wartości z dolnej części piramidy Maslowa, może można być aż tak wielkodusznym. Nie wierzę jednak w arystokrację, jej dobre cechy i w to, że byli porządnymi fellows, i mam jako egalitarystka problem z odbiorem takich treści. Mam też problem z uwierzeniem, że służba (podkuchenna, kucharka) posługuje się stosunkowo wyrafinowanym językiem, to sztuczne, niewiarygodne. Jednakże film dość dobrze zagrany, niemało w nim mojego ulubionego, brytyjskiego humoru, fryzury i stroje z lat 20 (oczywiście kobiece) - przepiękne, olśniewające, oszałamiające. Bogate, acz gustowne wnętrza - to pieszczota dla oka. Genialna Maggie Smith.
Jednak problemy w stylu "moja koszula nie została doprana"... nie dość do mnie przemawiają, i wyżej wymienione plusy nie są w stanie sprawić, że ten film jest tylko tym, czy jest: film o Brytyjczykach i dla Brytyjczyków, ku pokrzepieniu brytyjskich serc i na przykrycie strasznych czasów Imperializmu dość fałszywym blichtrem rzekomej misji cywilizacyjnej.