w większości odcinków wykorzystywany jest jeden schemat. Długo nic nie mogą zrobić, potem zbliżenie na twarz Housa i nagłe olśnienie. Pacjent zdrowieje, choć aby zachować szczątki realizmu co jakiś czas pacjent umiera. W międzyczasie rozterki miłosne i moralne.
Serial w sumie fajny, ale na dłuższą metę nie jestem w stanie go oglądać. Kilka odcinków i przerwa, bo już np. nauczyłem się że jeśli na oddział Housa trafia młoda dziewczyna i jest tam gdzieś jej ojciec/dziadek/ojciec chłopaka itp. to pewnie się z nią przespał i bystry analityczny umysł Housa to wyciągnie na światło dzienne. Choć nie ukrywam że czarny humor Housa bardzo mi odpowiada.