Hej, Ja mam tylko doktorat i studia teatrologiczne, ale dedykuję ten wiersz Pani HALINIE KOWALSKIEJ, pięknej i mągrej Kobiecie, której ten biedny Warchoł nie potrafił pozyskaać do Dylematu 5. Marzę, żeby gdzieś go powiedziała. Podoba Wam się? Rozmawiałem niedawno z p. Haliną. Po wypadku samochodowym stanęła wreszcie na nogi i jest w pełni sił twórczych. Nie mogę doprawdy pojąć dlaczego nie gra w swojej popisowej roli ŚPIEWACZKI. Czekałem wiele lat na Jej powrót na ekran. Może ktoś to potrafi wyjaśnić nam widzom? Może ktoś chce napisać do mnie: henrykschick@poczta.onet.pl

JAN PAWEŁ II – GŁOS Z NIEBA


Przynoszę tutaj zapach polskiej ziemi
Pól malowanych rozmaitym zbożem
Czerwonych maków i złotej jesieni
Doliny Wisły, wydm i traw nad morzem
Gór - od Sudetów, aż po Karkonosze
Polski romantyzm ze sobą przynoszę

I zachwyt nad nim, co niebo pobudził
Bo nie zdziwiły tu moje pragnienia
Że jeszcze wrócić chcę do moich ludzi
Że tyle mam w Ojczyźnie do zrobienia
Że choć do szczęścia nic mi już nie trzeba
Wciąż tyle znaczy smak polskiego chleba

Chciałbym w ojczystym języku pozdrowić
Polskie rodziny, u nich się rozgościć
Dziękować z nimi Bożemu Synowi
Za polski sierpień, dar Solidarności
Za wielkie sanktuaria narodowe
Za Miłosierdzie i za Częstochowę

Chciałbym raz jeszcze odwiedzić mój Kraków
Na Franciszkańską pójść i na Rynek
Odprawić Mszę na Błoniach za rodaków
I błogosławić im każdą godzinę
Dziękować całą duszą utęsknioną
Za powrót upragniony na Ojczyzny łono

Jeszcze powierzyć Najświętszej Panience
Płaczące matki, opuszczone żony
Los bezrobotnych złożyć na Jej ręce
Chorych, bezdomnych, smutnych i zdradzonych
Polskie kompleksy i najświeższe blizny
I moją miłość wierną do Ojczyzny