Dzieci są okrutne. To prawda oczywista, która przed nikim obrony nie potrzebuje. Wiedzą też o tym Japończycy. Ale ich wiedza chyba wykracza poza sferę dostępną zwykłemu śmiertelnikowi, bo to co serwują nam na ekranie nie przypomina nic co dotychczas w życiu widziałem. A widziałem niemało.

Ta historia szokuje. Autentycznie. Jak na zaprawionego w bojach, młodego kinomana przystało, nie sądziłem, że jakakolwiek przemoc na ekranie może mnie zaszokować. Aż do teraz. Ten serial wydaje się być uwerturą przemocy, zgnilizny, ludzkiego okrucieństwa. Odpadają w nim głowy, ręce, nogi, całe tułowia i wszelkie inne elementy które odpaść człowiekowi mogą. Dodatkowo dochodzi agresja w dziecięcym i dorosłym wydaniu, akty seksualnego molestowania nieletnich, dużo nagości. Z tego opisu wyłania się produkcja stworzona przez jakichś chorych sadystów. A figa z makiem. Bo w tym anime jest wiele więcej, a jego szokująca formuła ma jedynie podkreślić naprawdę istotne aspekty tej historii. Kto jest ofiarą a kto sprawcą? Jakie jest źródło powstania agresji, co ją kształtuje? Granica między niewinnością a szaleństwem jest cieńka. Pozory mogą mylić, a człowiek na te pozory jest bardzo podatny. Czujemy odrazę do bohaterki, ale jednocześnie ból i współczucie dla jej istnienia.

To zdecydowanie nie jest anime dla dzieci. I nie chodzi o to, że jego prawdziwy sens jest zbyt skomplikowany by dzieci były w stanie się do niego przebić spod atakujących zewsząd obrazów masakry. W gruncie rzeczy bowiem aż tak skomplikowany nie jest. Ale żeby go dostrzec trzeba wejść na inną płaszczyznę wrażliwości. Płaszczyznę, która dla dzieci jest chyba niedostępna. I tylko zastanawiam się czy to anime tak mną wstrząsneło dzięki tej wrażliwości czy pomimo niej. A tym samym czy dziecko odebrałoby te sceny jeszcze boleśniej, czy też spłynęłyby po nim jak woda po kaczce. Lepiej się o tym nie przekonywać.