pomysł na serial był. i to nawet bardzo dobry pomysł. były środki do wykonania i wykwintna forma w jaką historie przyodziano. a jednak po obejrzeniu obu sezonów nie da się ukryć uczucia zawodu. przede wszystkim: sam pomysł wyjściowy nie oznacza że twórcy będą wiedzieli co dalej z całym cyklem zrobić. a tu wyraźnie od pewnego momentu się pogubili. napoczynane bez sensu watki, które później nie znajdują żadnego rozwiązania i są po prostu bezceremonialnie urywane.
do tego brak jakiegokolwiek rozwoju większości postaci - to po prostu określone typy osobowości, które pozostają niezmienne i po których zawsze wiadomo czego się spodziewać. kilkoro bohaterów szybko zaczyna być wyjątkowo drażniących, włączywszy w to centralną personę cukiernika Neda, osobnika do bólu mdłego i pozbawionego wyrazu, na którego twarzy wciąż widać ten sam zbolały grymas mający przypominać uśmiech. bądźmy ze sobą szczerzy: cipa, nie facet!
w równym stopniu irytuje choćby ciotka Vivian (pamiętacie Ellen Green w "Little Shop of Horrors"?) skonstruowana na zasadzie: podstarzała kretynka, która wzbudza współczucie bo ma serce ze złota.
wymienić można by jeszcze spokojnie kilka równie bezpłciowych charakterów w tym serialu, na szczęście na przeciwnym biegunie jest detektyw Emerson Cod - co prawda ma on równie gołębie serducho, ale przynajmniej stara się to ukrywać pod powłoką cynizmu i co rusz rzuca jakiś zabawny tekst.
"Pushing Daisies" budzi zdecydowanie mieszane uczucia - niektóre gagi są tu naprawdę udane, czasami serial sprawnie balansuje na granicy czarnego humoru. zabrakło jednak twórcom odwagi, przez co nie ma tu miejsca na bardziej śmiałe posunięcia, a to, co etycznie dwuznaczne od razu przysłonięte zostaje przez zabójczą dawkę lukru. szkoda że Barry Sonnenfeld, który trzymał pieczę nad całym przedsięwzięciem nie poszedł tu bardziej w kierunku swej "Addam's Family".
podsumowując: bajeczne plastycznie, świetny koncept ze wstawkami musicalowymi (szkoda że tak rzadko), pewna doza pokrzepienia, ale pod wieloma względami potencjał niewykorzystany. zwłaszcza tam, gdzie kończy się krzepienie, a zaczynają torsje.