1. Nino był jak jego ojciec, on „kochał” wszystkie kobiety, zaliczał po kolei, z żadną tak naprawdę nie był i żadnej tak naprawdę nie zostawiał, tylko odchodził i wracał kiedy chciał, zazwyczaj były to korzystne układy ale nie tylko. Jedynie dla Lili realnie coś tam zaryzykował/zrezygnował z czegoś (rzucił Nadię).

2. Michele miał obsesje na punkcie Lili od dnia, w którym przyłożyła Marcellemu nóż do gardła, imponował mu jej umysł i siła, i fakt, że wyróżniała się na tle innych dziewczyn/kobiet. Gigliola była żoną, owszem, ale - jak nawet wprost to zostało powiedziane - tylko dlatego, że „mężczyzna potrzebuje gospodyni/służącej”, nigdy jej ani nie kochał, ani nie szanował. Co do Alfonso, to z kolei on kochał się w Michele i, wiedząc o jego obsesji, celowo upodabniał się do Lili i przez jakiś czas był takim „substytutem”.

3. Relacją Eleny z matką była - jak to zwykle bywa - skomplikowana, myślę że to okrucieństwo wynikało z tego, że Lenu była dla swojej matki wyjątkowa, chociaż na głos ciągle stawiała jej wymagania i po niej jeździła, to tak naprawdę bardzo w nią wierzyła i była głęboko dumna, że ona zaszła tak daleko. Nawet jeśli to „daleko” ledwo się mieściło w jej swiatopoglądzie. To zresztą widać wielokrotnie, gdy najpierw odmawia jej prawa do nauki/wyjazdu na studia, robi raban ale potem po cichu wspiera, daje przyzwolenie. Separacja z Pietro byla dla niej ogromnym rozczarowaniem (nie mogla dłużej sie chwalić jak dobrze Elena ułożyła sobie życie, żona profesora itd zmieniła się w jakąś wszetecznice która porzuciła rodzinę dla żonatego kochanka, no wiadomo), nie mogla tego przeboleć i dopiero choroba zbliżyła ją na nowo z córką.