miejmy nadzieje że nie

A czemu by nie? Ja bym z chęcią poczytała historie wspomniane tylko w Grze o Tron...jak np. o Summerhall, Rebeli Blackfyre, wyginięciu smoków w wojnie domowej a nawet podboju Westeros przez Targaryen'ów. Uwielbiam czytać i uwielbiam Pieśń Lodu i Ognia i podobały mi się "Opowieści z Siedmiu Królestw"...także z chęcią bym chciała poczytać prequele... ;D

Jak zarzeka się GRRM opowiadań ma być w sumie 7 (choć myśli też o dziewięciu) i ostatnie dotyczyć ma właśnie wydarzeń w Summerhall.

Dzięki ;) będę dobrej myśli.

Co takiego stało się w Summerhall, bo książki czytałem parę lat temu i nie kojarzę?

W tym sęk, ze nie wiadomo. Z porozrzucanych po książkach szczątków informacji dowiedzieć się można tylko tyle, że Aegon V (call me Egg) coś kombinował ze smoczymi jajami pewnego dnia Summerhall przeszło dość gwałtownie do historii wraz z Aegonem V, Dunkiem i gromadką lordów na deser.

Przy okazji, bom wczoraj zapomniał. W październiku w USA wychodzi "Świat Lodu i Ognia" zawierający różne opowieści sprzed czasu akcji PLiO. Zysk obiecuje jak najszybciej uporać się z tłumaczeniem i wydaniem. A poniżej mały fragment zakoszony stąd : http://www.ogienilod.in-mist.net/viewtopic.php?t=3493


Maestrzy z Cytadeli, którzy zajmują się historiami Westeros używają Podboju Aegona jako probierzy trzech ostatnich stuleci. Narodziny, śmierci, bitwy i inne wydarzenia są datowane zarówno jako po podboju (After Concquest, AC) jaki i przed podbojem (Before Conquest, BC).

Prawdziwi uczeni wiedzą, że takie datowanie jest dalekie od precyzyjnego. Podbój Aegona w Siedmiu Królestwach nie odbył się podczas jednego dnia. Ponad dwa lata minęły od lądowania Aegona do jego koronacji w Starym Mieście… a nawet wtedy Podbój nie był pełny jako, że Dorne pozostawało niezdobyte. Sporadyczne próby włączenia Dornijczyków w obręb królestwa trwały przez cały okres panowania Aegona i jego synów, co czyni niemożliwym do ustalenia precyzyjnej daty zakończenia Wojen Podboju.

Nawet data początkowa jest kwestią nieporozumienia. Wielu błędnie zakłada, że panowanie króla Aegona I Targaryena zaczęło się w dniu, w którym wylądował u ujścia Czarnego Nurtu, pod trzema wzgórzami, gdzie później wyrosło miasto Królewska Przystań. Nie było tak. Dzień Lądowania Aegona był świętowany przez króla i jego następców, ale panowanie faktycznie rozpoczęło się w dniu, w którym został ukoronowany i namaszczony w Gwiaździstym Sepcie w Starym Mieście przez Najwyższego Septona Wiary. Koronacja miała miejsce dwa lata po Dniu Lądowania, kiedy to trzy wielkie bitwy Wojen Podoboju zostały wygrane. Tak więc można stwierdzić, że większość rzeczywistych podbojów Aegona miało miejsce w 1-2 roku BC, Przed Podbojem.

Targaryenowie byli czystej valyrianskiej krwi, Smoczymi Władcami ze starożytnym rodowodem. Dwanaście lat przed Zagładą Valyrii (114 BC) Aenar Targaryen sprzedał swoje ziemie w Freehold i w Krainach Długiego Lata i przeniósł się wraz ze swoimi żonami, bogactwami, niewolnikami, smokami, rodzeństwem i krewnymi na Smoczą Skałę, ponurą, wyspiarską twierdzę pod dymiącą górą na Wąskim Morzu.

U szczytu potęgi Valyria była największym miastem na świecie, centrum cywilizacji. W jej lśniących murach czterdzieści rywalizujących ze sobą rodów walczyło o władzę i chwałę na dworze i w radach, powstając i upadając w niekończących się, subtelnych, a często dzikich walkach o dominację. Targaryenowie dalecy byli od najpotężniejszych Smoczych Władców, a ich rywale widzieli w fakcie odlotu na Smoczą Skałę akt poddania się, akt tchórzostwa. Ale to córka lorda Aeanara, Daenys, znana później jako Daenys Marzycielka przepowiedziała zniszczenie Valyrii w ogniu. Kiedy Zagłada nadeszła dwanaście lat później, Targaryenowie byli jedynymi Smoczymi Władcami, którzy przetrwali.

Smocza Skała była najbardziej wysuniętym na zachód przyczółkiem valyrianskiej władzy przez ponad dwa stulecia. Jego lokalizacja w poprzek Przesmyku dawała jego panom kontrolę nad Zatoką Czarnego Nurtu i pozwoliła zarówno Targaryenom, jak i ich bliskim sojusznikom Velaryonom z Driftmarku (mniejszy ród valyrianskiego pochodzenia) napełnić kufry dzięki handlowym cłom. Statki Velaryonów, wraz z innym sojuszniczym valyrianskim rodem – Celtigarami z Claw Isle – zdominowały środkowy bieg Wąskiego Morza, podczas gdy Targaryenowie panowali na niebie ze swoimi smokami.

Jednak nawet wtedy, sto lat po Zagładzie Valyrii ( stulecie słusznie nazwane Wiekiem Krwi), ród Targaryenów patrzył na wschód, nie na zachód i nie okazywał zainteresowania sprawami Westeros. Gaemon Targaryen, brat i mąż Daenys Marzycielki, był następcą Aenara Wygnańca jako lord Smoczej Skały i stał się znany jako Gaemon Wspaniały. Syn Gaemona, Aegon i jego córka Elaena rządzili razem po jego śmierci. Po nich, rządy przeszły na ich syna Maegona, jego brata Aerysa i synów Aerysa: Aelyxa, Baelona i Daemiona. Ostatnim z trzech braci był Daemion, którego syn Aerion przejął Smoczą Skałę.

Aegon, który znany jest historii jako Aegon Zdobywca i Aegon Smok narodził się na Smoczej Skale w 27 roku BC. Był jedynym synem, drugim dzieckiem Aeriona, lorda Smoczej Skały i lady Valaeny z rodu Velaryonów, pół Targaryence ze strony matki.

Aegon miał dwie siostry, starszą Visenyę i młodszą Rhaenys. Od dawna w zwyczaju wśród Smoczych Władców z Valyrii były małżeństwa między braćmi i siostrami, aby zachować czystą linię krwi, jednak Aegon wziął obie siostry za żony. Tradycyjnie powinien ożenić się tylko z jedną – starszą Visenyą, włączenie Rhaeyns jako drugą żonę było niespotykane, ale też nie bezprecedensowe. Mówi się, że Aegon poślubił Visenyę z obowiązku, a Rhaeyns z pożądania.

Trójka rodzeństwa okazała się być Smoczymi Władcami jeszcze przed ślubem. Z pięciu smoków, które przyleciały z Aegonem Wygnańcem z Valyrii, tylko jeden przetrwał do dni Aegona: największa bestia zwana Balerionem Czarną Śmiercią. Pozostałe dwa smoki – Vhagar i Meraxes – były młodsze, wyklute na Smoczej Skale.

Powszechny mit, często powtarzany przez nieświadomych, mówi o tym, że Aegon nigdy nie postawił stopy w Westeros, aż do dnia, w którym postanowił je zdobyć – jednak nie może to być prawdą. Lata przed wypadem, Malowany Stół został wyrzeźbiony i pomalowany na rozkaz Lorda Aegona: potężny kawał drewna, jakieś 50 stóp długości, wyciosany w kształt Westeros i tak pomalowany, aby pokazać wszystkie lasy, rzeki, miasta i zamki Siedmiu Królestw. Najwyraźniej zainteresowanie Aegona Westeros na długo poprzedzało wydarzenia, które doprowadziły do wojny. Istnieją też wiarygodne relacje wizyt młodego Aegona i jego siostry Visenyi w Cytadeli Starego Miasta czy też te mówiące o polowaniu z sokołami na wyspie Arbor, w gościnie u lorda Redwyna. Mogli też odwiedzić Lannisport, źródła się w tej kwestii różnią.

Westeros w czasie młodości Aegona podzielone było na siedem, kłótliwych królestw i prawie nie było chwil, w których dwa lub trzy królestwa nie były ze sobą w stanie wojny. Rozległa, zimna, kamienista Północ rządzona przez Starków z Winterfell. Na pustyniach Dorne panowali książęta Martellów. Zasobne w złoto Ziemie Zachodu rządzone przez Lannisterów z Casterly Rock, żyzna Reach przez Gardenerów z Wysogrodu, Dolina, Paluchy i Góry Księżycowe należące do rodu Arrynów… ale najbardziej wojowniczymi królami z czasów Aegona byli ci, których ziemie leżały najbliżej Smoczej Skały: Harren Czarny i Argilac Arogancki.

Pochodzący z wielkiej twierdzy Końca Burzy, królowie Burzy z rodu Durrandonów rządzili kiedyś wschodnią częścią Westeros od Przylądka Gniewu, aż do Zatoki Krabów, jednak ich władza zmniejszała się przez wieki. Królowie Reach nadgryźli nieco dla swoich dziedzin od zachodu, Dornijczycy prześladowali od południa, a Harren Czarny wraz ze swoimi Żelaznymi Ludźmi zepchnął ich z Trydentu i ziem leżących na północ od Czarnego Nurtu. Król Argilac, ostatni z Durrandonów odwrócił tę tendencję, odpychając Dornijczyków jeszcze kiedy był chłopcem. Przekroczył też Wąskie Morze, aby dołączyć do wielkiego sojuszu przeciwko imperialnym „tygrysom” z Volantis i zabił Garse’a VII Gardenera, Króla Reach w bitwie pod Summerfield dwadzieścia lat później. Ale Argilac się starzał, jego sławna grzywa czarnych włosów posiwiała, a sprawność ramienia osłabła.

Na północ od Czarnego Nurtu, Krainy Rzek rządzone były krwawą ręką przez Harrena Czarnego z rodu Hoare, Króla Wysp i Rzek. Urodzony na Wyspach Żelaznych dziadek Harrena, Harwyn Hardhand odbił Trydent z rąk dziadka Argilaca, Arreca, którego przodkowie, wieki wcześniej, cisnęli do rzeki ostatniego z Królów Rzek. Ojciec Harrena rozszerzył swoje ziemie na wschód od Duskendale i Rosby. Sam Harren poświęcił większość swoich długich, blisko czterdziestoletnich rządów budowaniu gigantycznego zamku nieopodal Oka Boga, ale kiedy Harrenhal było już prawie skończone, Żelaźni Ludzie poczuli, że muszą szukać nowych okazji do podboju.

Żaden król w Westeros nie budził większego strachu niż Harren Czarny, którego okrucieństwo stało się legendarne we wszystkich Siedmiu Królestwach. I żaden król w Westeros nie czuł się mocniej zagrożony niż Argilac Król Burzy, ostatni z Durrendonów – starzejący się wojownik, którego jedyną spadkobierczynią była dziewicza córka. Król Argilac zwrócił się do Targaryenów ze Smoczej Skały, oferując lordowi Aegonowi małżeństwo ze swoją córką i wszystkie ziemie na wschód od Oka Boga, od Trydentu, aż po Czarny Nurt jako jej posag.

Aegon Targaryen odrzucił propozycję Króla Burzy. Miał już dwie żony, stwierdził, nie potrzebował trzeciej. A rzeczone ziemie należały do Harrenhal od ponad pokolenia. Nie należały do Argilaca i nie mógł nimi rozporządzać. Najwyraźniej starość Króla Burzy oznaczała dla Targaryenów pozostawienie jego ziem jako buforu bezpieczeństwa między ich własnym terytorium, a królestwem Harrena Czarnego

Lord Smoczej Skały odpowiedział własną ofertą. Weźmie zaoferowane ziemie, jeśli Argilac odda także Massey’s Hook oraz lasy i równiny na południe od Czarnego Nurtu aż do Wendwater i górnego biegu Manderu. Pakt przypieczętowany byłby małżeństwem córki Argilaca z Orysem Baratheonem, przyjacielem z dzieciństwa Lorda Aegona.

Argilac Arogancki odrzucił te warunki z gniewem. Szeptano, że Orys Baratheon był niskiego pochodzenia, przyrodnim bratem lorda Aegona, a Król Argilac nie pohańbi ręki swej córki, oddając ją bękartowi. Sama sugestia już go rozwścieczyła. Argilac odciął dłoń posłańca lorda Aegona i wysłał ją na Smoczą Skałę w pudełku. „To jedyna ręka, którą twój bękart ode mnie otrzyma”, napisał.

Aegon nie odpowiedział. Zamiast tego wezwał swoich przyjaciół, chorążych i głównych sojuszników na Smoczą Skałę. Ich liczba była niewielka. Velaryonowie z Driftmarku oraz Celtigarowie z Claw Isle zaprzysiężeni rodowi Targaryenów. Z Massey’s Hook przybył lord Bar Emmon z Sharp Point i lord Massey ze Stonedance, oboje zaprzysiężeni Końcowi Burzy, ale bliżej związani ze Smoczą Skałą. Lord Aegon i jego siostry naradzał się z nimi i odwiedził zamkowy sept aby pomodlić się do Siedmiu Bogów Westeros, choć nigdy nie był pobożnym człowiekiem.
Siódmego dnia chmura kruków wyleciała z wież Smoczej Skały, aby zanieść słowo lorda Aegona do wszystkich Siedmiu Królestw. Poleciały do siedmiu króli, do Cytadeli Starego miasta, do lordów wielkich i małych. Wszystkie niosły jedną wiadomość: od tego dnia Westeros ma tylko jednego króla. Ci, którzy ugną kolana przed Aegonem z rodu Targaryenów zatrzymają ziemie i tytuły. Ci, którzy podniosą zbrojne ramię przeciwko niemu zostaną zrzuceni, upokorzeni i zniszczeni.
_________________

No to nie mogę się doczekać:) fanie było by poczytać o rebelii Roberta i ogólnie o historii Westeros i okolic:)