W teorii, anime miało wprowadzić Japończyków w paryżańską kulturę. Oglądając serię można mieć wrażenie, iż odbiorcą jest jednak zachodni widz, bombardowany zwyczajami kraju Kwitnącej Wiśni. Mówiąc dyplomatycznie mamy tutaj proporcję 50/50 [JPN/FRA czyt. tyle czasu antenowego poświęcano owym państwom].

Nie da się obejść porównań z równolegle wychodzącym Usagi Drop. Oba tytuły łączy „ciepło”, na które składa się utopijny świat przedstawiony, bez przemocy, pokus życia dorosłego, wszyscy są obrzydliwie mili, życzliwi. Pozytywnym aspektem takiego działania jest specyficzny klimat. Seans działa w pewien sposób kojąco. Okruchy życia stronią od spektakularnych przebiegów zdarzeń. Jeśli anime tego typu jest udane, samo w pewien sposób ukręca na siebie bicz. Nie istnieje możliwość godziwego pożegnania się z serią. Dramatyzmy zawsze wychodzą bokiem, no bo jak w 12 epku tak ni z gruchy, ni z pietruchy sypnąć poważnym problemem? To się nie klei. Alternatywą jest „i wszyscy żyli długo i szczęściwie”, aczkolwiek owy ending również nie wydaje się w pełni sprostać zadaniu. Zawsze pozostaje niesmak. Chciałbym ocenić wyżej, 7/10 to tyle, na ile mnie stać. Warto oglądać, mimo dziewiętnastowiecznej Francji czyli wydawac się może, zapory nie do przejścia.