O serialu słyszałem wiele razy jako o kolejnej (obok "Transformers" i "GI Joe") długometrażowej
reklamie zabawek. Zachęcony recenzją Jamesa Rolfe'a (Angry Video Game Nerd) oraz
niewielką liczbą odcinków rozpocząłem przygodę z "Inhumanoidami".

Pewnie gdybym oglądał ten serial w latach 90. - razem ze wspomnianymi "TFami" i "Joe" -
miałbym o nim lepsze zdanie. Jednak jak dla mnie nie wytrzymuje on porównania nie tylko z
nimi, jak i z innymi seriami, powstałymi jako sposób na rozreklamowanie zabawek
("Visionaries", "Robotix" czy "Jayce and Wheeled Warriors). O ile sam koncept - oddział
komandosów-geologów kontra potwory rodem z książek Lovecrafta - jest świetny, o tyle jego
wykonanie już mniej. Akcja jest często niemożliwie przyspieszona, animacja (choć
kolorystycznie bardzo oryginalna) zawiera sporo błędów i niedoskonałości, postaci wydają się
zaledwie rozwinięte (właściwie poza Augerem nie ma nikogo specjalnie interesującego;
potencjalnie ciekawe czarne charaktery są albo marnowane - Mangler - albo traktowane w
sposób zbyt stereotypowy - Shore), zaś końcówka to niestety jazda po równi pochyłej, bijąca na
głowę debilizmy z "Transformers" czy "GI Joe".

Na plus design zbroi i potworów, powiązania między kolejnymi odcinkami oraz przede
wszystkim obsada dubbingu (znani z prawie wszystkich wyżej wymienionych serii Chris Latta,
Ed Gilbert, Richard Gautier, Susan Silo czy Neil Ross).

Chyba zwyczajnie miałem zbyt duże oczekiwania wobec "Inhumanoidów". Dlatego lojalnie
ostrzegam, by nie nastawiać się na mroczną i ostrą animację, a raczej na to czym seria jest -
reklamą zabawek w klimatach "monster movies".